মৃণালিনী দাস অংশ ১ – ৰাসলীলা প্ৰস্তুতি মাজুলীৰ হাওঁৰ মিঠা গন্ধে আকাশখন পূর্ণ। আঘাটত বাঁহেৰে সাজি উঠিছে এবিধ সাময়িক মঞ্চ, য’ত এবছৰৰ ৰাসলীলা অনুষ্ঠিত হ’ব। গাঁওখনৰ মানুহে সকলেৰে কাম কৰিছে—কেউ বাঁহ কাটি আনে, কেউ খুটি পোহাৰে, কেউবা মাটিৰ তেলদীয়া বাটি তইয়ার কৰে। সেই ব্যস্ততাৰ মাজতে পৰিজাত, মাত্ৰ কুৰি বছৰীয়া এজনী ছাত্রী, ৰঙীন মেখেলাচাদৰ গুটি টানি, সংলাপ কঢ়াই থাকে। ওচৰতে লগা দড়িখিনি টানিবলৈ অহা এজন পুৱা-সোঁতীয়া ডেকাই তেওঁৰ গলায়ৰে কৈ উঠিল— “দিদি, দড়িখন এতিয়া টানিব নালাগে, বাঁহখন পোহাৰ খাই নুঠিলে ভাঙি পৰিব।” পৰিজাত তিৰি-মুৰি চালে। মাটিৰঙা ত্বকত ৰ’দৰ জ্বলনি, গা সমান ধুলি, চকুত পৰুৱাবোৰৰ দৰে অস্থিৰ এক দীপ্তি। ছেলাজনক চিনি পেলাই—বিকুল,…

নীলাঞ্জনা কলিতা ১ শহৰৰ ঘোৰ কোলাহল, ট্রাফিকৰ গাড়ীৰ হর্ণ, স্কুলৰ হোমৱৰ্ক, ফোনত গেম খেলাৰ ব্যস্ততা—এইবোৰৰ মাজেৰে একেবাৰে বেলেগ এটা জীৱনৰ সোঁতা যেন হঠাতে খুলা হৈ আহে যেতিয়া অৰ্ণব আৰু পূর্ণিমাই গৰমৰ ছুটি কাটাবলৈ নিজৰ দেউতাৰ গাঁৱলুৱা ঘৰলৈ আহি পৌঁছায়। ৰেলৱে ষ্টেচনৰ পৰা গাঁৱলৈ যোৱা দৰঙা পথত দুয়োতে বিস্ময়ৰ চকুৰে চাই থাকে ধানৰ গছত উঠা বতাহ, পথাৰৰ ফালে ওলমি থকা শাল আৰু মহুলৰ গছ, আৰু দূৰত দেখা পুৰণি চোঙা-চোঙা ঘৰৰ পাখি উৰা। তেওঁলোকৰ মাক-বাবাই কোৱাৰ পৰা সিহঁতে জানিছিল যে গাঁওখন একসময়ত বহু জনৰ ভিৰেৰে মুখৰ হৈ আছিল, কিন্তু এতিয়া অধিকাংশ লোকে চহৰলৈ কেদৰিছে, কেৱল দেউতা যেন পাহাৰৰ দৰে একো নড়নি-চড়নি নোহোৱাকৈ…

মৌলী বৰুৱা অধ্যায় ১ – মাজুলীৰ প্ৰভাত প্ৰভাতৰ সৰু-সৰু ধ্বনিয়ে মাজুলীৰ গাঁওখনক জগাই তোলে। নদীৰ ওপৰত পৰি থকা পাতল কুহেলিয়ে সূৰ্যৰ প্ৰথম ৰশ্মি জাকক অদ্ভুত ভাৱে নৰম কৰি তোলে। ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ সেউজীয়া দুধিয়াকৈ ধূসৰ পানীত ধীৰে ধীৰে ঢৌ উঠি গৈছে, যেন নদী নিজেই ঘুমন্ত মানুহক সাৱধানেৰে সপোনৰ পৰা উজাগৰ কৰিবলৈ চেষ্টা কৰি আছে। গছৰ পাতে পাতে শিশিৰবিন্দু, চৰাইৰ হেঁপাহজনক গান আৰু দূৰত গাহৰীৰ ঘণ্টাৰ টংটং শব্দ—এই সকলো একেলগে মিলি মাজুলীৰ প্ৰভাতৰ জীৱন সংগীতৰ মাধুৰ্য গঢ়ি তোলে। পৰিয়ালটোৰ সৰু ঘৰটো বাঁহ আৰু মাটিৰ গাঁথনিৰে নিৰ্মিত, কিন্তু সেই ঘৰৰ সলনিৰ ছাঁতিতেই শান্তিৰ এটা অদ্ভুত স্পৰ্শ আছে। মাটিৰ মাটি গন্ধ আৰু ৰন্ধনঘৰৰ চুলোত দাহি…