মিতুল কাশ্যপ ১ চেলেংজান—ধেমাজি জিলাৰ সীমান্ত অঞ্চলত অৱস্থিত এটা নিস্তব্ধ, সৰু গাঁও। গাঁওখনৰ চাৰিওফালে বন, নদী আৰু পাহাৰৰ মিলনস্থলী যেন কোনো সুপ্ত মানচিত্ৰৰ এখন বিস্মৃত কোণ। ইয়াৰ কাষেদি বৈ যায় নুমালঙ নদী—মাত্ৰ বৰষুণৰ দিনত যাৰ খৰস্ৰোতা উথলি উঠে, তেনে সময়ত সীমান্ত ক’ত শেষ, ক’ত আৰম্ভ—বুজি পোৱা দুস্কৰ হয়। বনৰ গাত গাঁঠি বান্ধি বান্ধি জীয়াই থকা মানুহবোৰ, প্ৰকৃতিৰ লগত যেন এক জৈৱিক সঁপিয়নিত ভগ্নস্বৰূপে জড়িত। এই গাঁওখনতে এটি পুৰণি কাঠৰ ঘৰ আছে, যাক ‘জোনাকীঘৰ’ বুলিয়েই চেনে সকলো। কাহিনীটো আৰম্ভ হয় এই জোনাকীঘৰলৈ এজন নতুন মানুহ আহি উপস্থিত হোৱাৰ পৰা—ডঃ সৃজন বৰা, এজন বন্যপ্ৰাণী সংৰক্ষক। সৃজন গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ৰ পৰিসংখ্যা আৰু ইকোলজীৰ ডক্টৰেট…
