ৰূপম কলিতা
উত্তৰ অসমৰ বিস্তীর্ণ চাহবাগানৰ পৰা পুৱা ৰোদৰ সোনালী কিৰণ বাগিচাৰ ওপৰত পৰিছিল। শীতল, সতেজ হাওঁৰে বাগিচাৰ বগা চাহৰ ফুলবোৰ নৃত্য কৰিব ধৰিছিল, আৰু সেউজীয়া পাতবোৰে সূৰ্যৰ পোহৰত উজ্জ্বল আৰু চকুত লগা ৰূপ লৈছিল। এই সৌন্দৰ্য্যই যেন নতুন মেনেজাৰ অর্ঘ্য বৰাক স্বাগতম জনাইছিল। অর্ঘ্য এজন উদ্যমী, চকু মেলাৰ আগ্ৰহী আৰু পৰিস্থিতি চিনাক্ত কৰাত নিপুণ ব্যক্তি। বাগিচাৰ প্ৰৱেশমুখতেই কৰ্মচাৰী সকলে তেওঁৰ সৈতে পৰিচয় ঘটায়। প্ৰতিজন কৰ্মচাৰীয়ে নিজ নিজ নাম, দায়িত্ব আৰু বাগিচাৰ একাংশৰ বিবৰণ অর্ঘ্যৰ সৈতে ভাগ কৰি লয়। এয়া যেন নতুন মেনেজাৰৰ বাবে এক সজীৱ পৰিচয়ৰ সূচনা। তেওঁ লক্ষ্য কৰে যে কৰ্মচাৰী সকলে সদায় বাগিচাৰ একাংশৰ কথা বিশেষ ভাৱৰে উল্লেখ কৰে—এয়া তেওঁক অতিৰিক্ত কৌতুহলী কৰে।
অর্ঘ্যৰ মনত ততালিকে ধ্যান আহে, বাগিচাৰ কিছু অংশত যেন অদ্ভুত ধূসৰ চিহ্ন দেখা গৈছে। যেন কোনো আগতীয়া কাৰ্যকলাপৰ সাক্ষ্য থকাৰ ইঙ্গিত। কিছু জায়গাত মাটি সামান্য হেৰ-ফেৰ হৈ আছে, আৰু কেতিয়াবা পাতৰ মাজেৰে অতি সূক্ষ্ম গোপন পথৰ আভাস দেখা যায়। এই পথবোৰ যেন কোনো কাৰণে লুকোৱা হৈছে—সম্ভৱত কৰ্মচাৰীয়ে নাজানো বা জানিবলৈ উৎসাহী নহয়। অর্ঘ্যৰ পেচাদাৰী মন এই ঘটনাসমূহক লক্ষ্য কৰি থাকে। তেওঁৰ মনে ধোঁৱাৰ পৰা ধূসৰ গন্ধ, চাহৰ মধুৰ সুবাস আৰু গোপন পথৰ রহস্যৰ মাজত এক অবিশ্বাস্য সংযোগ চিন্তা কৰে। বাগিচাৰ কোণবোৰে যেন গুপ্ত ইতিহাসৰ কথা ফিসফিসাইছে।
কিন্তু সকলোতকৈ গুৰুত্বপূর্ণ আছিল কৰ্মচাৰীৰ অশান্ত মনোভাব। নতুন মেনেজাৰ অর্ঘ্য বৰাই লক্ষ্য কৰে যে বহু কৰ্মচাৰী যেন কোনো অজ্ঞাত আশঙ্কা বা ভয়ৰ সৈতে কাজ কৰে। কেতিয়াবা তেওঁলোক একে লগে হাঁহে, কিন্তু কেতিয়াবা হঠাৎ নিঃশব্দ হৈ যায়। অর্ঘ্যৰ আগ্ৰহ আৰু তৎক্ষণাৎ মনোবিজ্ঞানী দক্ষতাই তেওঁক বুজাই যে, এই অশান্তি কেৱল বাগিচাৰ পৰিবেশৰ বাবে নহয়, বৰঞ্চ অতীতৰ কোনো ঘটনা, গোপন ঘটনা বা ঘটনা-সংক্ৰান্ত অভিজ্ঞতাৰ প্ৰতিফলন। তেওঁ বুজি পায় যে, চাহবাগানৰ এই সৌন্দৰ্য্য আৰু শান্তিৰ পেছত এক গুপ্ত ৰহস্য লুকাই আছে। এই ৰহস্যৰ সন্ধান আৰু কৰ্মচাৰীৰ অশান্তি দূৰ কৰাৰ প্ৰয়াসত অর্ঘ্য বৰাৰ যাত্ৰা এতিয়াৰ পৰা আৰম্ভ হৈছে। বাগিচাৰ পখিলাৰ শব্দ, বাতাসৰ স্বৰ, আৰু ধূসৰ চিহ্নৰ মাজেৰে অর্ঘ্যৰ মনত এক গভীৰ সন্দেহৰ আৰু অন্বেষণৰ অনুভূতি জন্মে, যি তেওঁৰ আগন্তুক দিনবোৰক ৰোমাঞ্চকৰ আৰু জটিলতাৰে ভৰাই দিব।
***
চাহবাগানৰ শান্ত সৌন্দৰ্য্যৰ মাজতেই হঠাৎ এক কৰ্মচাৰীৰ নিখোজৰ খবৰ চৰ্চিত হয়। নামীসকলৰ মাজত এই ঘটনাটোক প্ৰায় সাধাৰণ বুলি গণ্য কৰা হয়—“এনে কথা বাগিচাত সময়ে সময়ে হয়” বুলি স্থানীয় লোকে মন্তব্য কৰে। কিন্তু নতুন মেনেজাৰ অর্ঘ্য বৰাৰ বাবে এই ঘটনা কোনো সহজ অপৰাধ বা দৈনন্দিন ঘটনা নহয়। তেওঁ তৎক্ষণাৎ সতর্ক হয় আৰু মনত নানা প্রশ্নৰ জন্ম দিয়ে। নিখোজৰ স্থান আৰু সময়ৰ প্ৰমাণবোৰ অদ্ভুতভাৱে অসম্পূর্ণ আৰু অসংগতিপূর্ণ। নিখোজ হোৱা কৰ্মচাৰীৰ শেষ দেখা স্থান, তেওঁৰ কাৰ্যপদ্ধতি আৰু কৰ্মচাৰীসকলৰ মন্তব্যসমূহৰ বিশ্লেষণত অর্ঘ্য লক্ষ্য কৰে যে, সকলো তথ্য যেন কিছুমান গোপন নিয়ম অনুসৰি লুকোৱা হৈছে। নিখোজৰ ঘটনাটোৰ পেছত যেন কোনো গুপ্ত কাৰণ বা ছায়াময় ঘটনা লুকাই আছে।
অর্ঘ্য তৎক্ষণাৎ অনুসন্ধান আৰম্ভ কৰে। তেওঁ বাগিচাৰ অতিৰিক্ত স্থান, ধূসৰ চিহ্ন থকা স্থান, গোপন পথ আৰু সামান্য হেৰ-ফেৰ হোৱা মাটিৰ সূক্ষ্ম খোৱা-খোৱাৰ আভাসৰ দিকে মনোযোগ দিছিল। অনুসন্ধানৰ সময়ত তেওঁ বিভিন্ন কৰ্মচাৰীৰ সৈতে ব্যক্তিগত কথা-বতৰাও কৰে। কিছুমানে অতি সৰলভাবে কথা কয়, আন কিছুমানে হঠাৎ দ্ৰুত মুখ বন্ধ কৰে। এই আচৰণই অর্ঘ্যৰ সন্দেহক অধিক তীব্ৰ কৰে। তেওঁ বুজি পায় যে নিখোজৰ ঘটনাটোৱে কেৱল এক ব্যক্তিগত কেস নহয়, বরঞ্চ বাগিচাৰ ভিতৰত চলি থকা গোপন কথা, নিয়ম-বিধি আৰু সংঘটিত দুৰ্বল ঘটনাৰ সৈতে সৰাসৰি সংযুক্ত। কিছুমান সূক্ষ্ম তথ্যৰ পৰা তেওঁ ধাৰণা কৰে যে, নিখোজ হোৱা কৰ্মচাৰীয়ে হয়তো কোনো গুপ্ত পথ বা লুকোৱা স্থানত প্ৰবেশ কৰিছিল, আৰু সেই স্থানেই তেওঁৰ পৰিস্থিতিৰ মূল উৎস।
নিখোজৰ সন্ধানত অর্ঘ্যৰ মনত এক ধীৰে ধীৰে গভীৰ সন্দেহৰ সৃষ্টি হয়। বাগিচাৰ পৰিসৰ আৰু কৰ্মচাৰীসকলৰ আচৰণৰ সংযোগৰ বিশ্লেষণে তেওঁ দেখায় যে, এই নিখোজৰ ঘটনা কোনো একক ঘটনা নহয়, বৰঞ্চ বাগিচাৰ ভিতৰত বহুদিন ধৰা এক গুপ্ত ৰহস্যৰ সূচনা। ধূসৰ চিহ্ন, অশান্ত কৰ্মচাৰী, লুকোৱা পথ আৰু গোপন ব্যৱহাৰৰ মাজেৰে তেওঁ অনুভৱ কৰে যে, এই নিখোজ কিছুমান গুপ্ত শক্তি বা লুকোৱা কাৰ্যকলাপৰ প্ৰমাণ হিচাপে আগবাঢ়িছে। অৱশেষত, অর্ঘ্যৰ মনত প্ৰতিজ্ঞা জন্মায়—নিখোজ হোৱা কৰ্মচাৰীৰ সন্ধান কৰিব আৰু বাগিচাৰ গুপ্ত ৰহস্য উন্মোচন কৰিব। এই অধ্যায়ে পাঠকৰ মনত অদ্ভুত উত্তেজনা, সন্দেহ আৰু ৰহস্যৰ গভীৰতাৰে এক শক্তিশালী আবেগৰ সৃষ্টি কৰে, যি আগন্তুক অধ্যায়সমূহত আৰু অধিক তীব্ৰ আৰু জটিল ৰূপ লৈ আগবাঢ়ি থাকে।
***
উত্তৰ অসমৰ চাহবাগানৰ বিস্তীর্ণ পৰিসৰৰ মাজতে অর্ঘ্য বৰা পুৰণা চাহৰ ঘৰৰ ফালে আগবাঢ়ে। সেই ঘৰখন বৰ্তমান অনেক অংশত ভাঙি পৰিছে, পিচফালৰ বেলি আৰু দাগেৰে ছায়া আৰু পোহৰৰ খেলা সৃষ্টি কৰিছে। ঘৰৰ চাৰিওফালে তুংপৰা ৰঙৰ ধূসৰ চিহ্ন, মাটি খোঁৱা-খোৱা স্থান আৰু পাতৰ মাজেৰে অদ্ভুত পথৰ আভাস অর্ঘ্যৰ চকুত পৰে। তেওঁ লক্ষ্য কৰে যে, এই চিহ্নবোৰ কেবল দৈনন্দিন কাৰ্যকলাপৰ ফল নহয়, বরঞ্চ কোনো উদ্দেশ্যপ্ৰণোদিত কাৰ্যকলাপৰ ছাপ। এই স্থানৰ স্থিতি আৰু বাগিচাৰ অন্যান্য স্থানৰ সম্পৰ্কত তুলনা কৰাৰ সময়ত তেওঁ দেখায় যে, ধূসৰ চিহ্নবোৰ কোনো লুকোৱা সংযোগ বা পথৰ সূচনা হিচাপে বুজা যায়। অর্ঘ্যৰ মনত ধীরে ধীরে এক সন্দেহ জন্ম লয়—নিখোজ হোৱা কৰ্মচাৰীৰ ঘটনা এই চিহ্নসমূহৰ সৈতে সৰাসৰি সংযুক্ত।
কেতিয়াবা বাগিচাৰ কৰ্মচাৰীসকলে এই স্থানসমূহত গুপ্ত কাহিনী আৰু ৰহস্যজনক ঘটনা ফিসফিসাই শোনায়। কিছুমানে কয় যে, পুৰণা চাহৰ ঘৰৰ তলত গোপন খনি আছে, য’ত বহুদিন ধৰি কিছুমান লুকোৱা কাৰ্য চলি আহিছে। আন কিছুমানে ভূগুৰ্ভ পথৰ কথা কয়, য’ত অতীতৰ কৰ্মচাৰী বা অচিনাকী মানুহে আগৰদিনবোৰে কিবা লুকাই ৰাখিছিল। এই সকলো তথ্য অর্ঘ্যৰ মনত এক জটিল চিন্তাৰ জন্ম দিয়ে। তেওঁ লক্ষ্য কৰে যে, কৰ্মচাৰীসকলে এই স্থানসমূহক বেয়া-ভয় আৰু গুপ্ত ভাৱৰে উল্লেখ কৰে, যেন কোনো বিশেষ অভিজ্ঞতাৰ স্মৃতি বা সতর্কতাবোধ আছে। তেওঁ জানিব বিচাৰে, এই চিহ্নবোৰৰ প্ৰকৃত উৎস কি, আৰু কি কাৰণে কিছুমান কৰ্মচাৰী একে সময়তে নিৰাশ আৰু সতর্ক থাকে।
অর্ঘ্যৰ ধ্যান আৰু পৰ্যবেক্ষণে তেওঁ এক গুপ্ত তত্ত্বৰ সম্ভাৱনা উদঘাটন কৰে। চিহ্নসমূহ, ছায়া, ধূসৰ ছাপ আৰু লুকোৱা পথবোৰ ভূগুৰ্ভ বা গোপন খনিত সংযোগৰ সংকেত হিচাপে প্ৰতীয়মান হয়। তেওঁ প্ৰতিজন কৰ্মচাৰীৰ বিৱৰণ আৰু স্থানীয় কাহিনীসমূহৰ সংযোগ কৰি অৱশেষে বুজি পায় যে, বাগিচাত চলি থকা কাৰ্যকলাপসমূহ দৈনন্দিন নহয়, বৰঞ্চ বহুদিন ধৰা এক গুপ্ত প্ৰচেষ্টা, যাৰ উদ্দেশ্য আৰু প্ৰকৃতি গোপন হৈ আছে। এই অধ্যায়ে পাঠকৰ মনত এক ৰোমাঞ্চ আৰু গভীৰ সন্দেহৰ সৃষ্টি কৰে, যি আগন্তুক অধ্যায়সমূহত নিখোজ কৰ্মচাৰী আৰু বাগিচাৰ গোপন রহস্য উন্মোচন কৰিবলৈ অর্ঘ্যৰ অভিযানক আৰু অধিক উত্তেজনাপূর্ণ আৰু জটিল কৰি তোলে।
***
এখন শান্ত ৰাতিপুৱাৰ সময়ত, চাহবাগানৰ নীরৱতা অর্ঘ্য বৰা আৰু তেওঁৰ ঘনিষ্ঠ সহকাৰীক ঘিৰি ৰাখে। বাগিচাৰ প্ৰতিটো পদক্ষেপতে শীতল হাওঁৰে চাহৰ পাতবোৰ কঁপাইছে, আৰু দূৰত্বৰ পৰা পুৱাৰ হালধীয়া পোহৰ অচিনাকী ছায়া সৃষ্টি কৰিছে। অর্ঘ্য আৰু সহকাৰী বাগিচাৰ পুৰণা চাহৰ ঘৰৰ ফালে আগবাঢ়ে, য’ত আগৰ অধ্যায়সমূহত তেওঁলোক অদ্ভুত চিহ্ন আৰু ধূসৰ ছাপ লক্ষ্য কৰিছিল। হঠাৎ তেওঁলোক লক্ষ্য কৰে যে, মাটিৰ তলত কিছুমান অতি সূক্ষ্ম ফাঁকা আৰু পাতৰ মাজেৰে অদৃশ্য পথৰ আভাস আছে। অর্ঘ্যৰ অভিজ্ঞ চকু তৎক্ষণাৎ এই স্থানটোক গুৰুত্ব দিয়ে। তেওঁ আৰু তেওঁৰ সহকাৰীয়ে টানেলখনৰ মুখ বিচাৰি পাই, যি বহুদিন ধৰি লুকাই থকা যেন। টানেলখনৰ প্ৰৱেশ পথ অতি সংকীর্ণ আৰু অন্ধকাৰ, কিন্তু অর্ঘ্যৰ কৌতুহল আৰু কৰ্মপদ্ধতি তেওঁক ভিতৰত প্ৰৱেশ কৰিবলৈ উৎসাহিত কৰে।
টানেলৰ ভিতৰত প্ৰৱেশ কৰাৰ সময়তেই তেওঁলোকে ধুনীয়া প্ৰাচীন চিঠি, খনিৰ নক্সা আৰু বিভিন্ন উপাদান দেখিবলৈ পায়। চিঠিসমূহ বয়সৰ বাবে পিৰিয়ডিক কাগজত লিখা, আৰু তাৰ হাতৰ লেখা অতি সূক্ষ্ম। কিছুমান চিঠিত নিখোজ হোৱা কৰ্মচাৰী আৰু বাগিচাৰ গুপ্ত কাৰ্যকলাপৰ বিৱৰণ আছে। খনিৰ নক্সাসমূহে দেখুৱাইছে যে, চাহবাগানৰ তলত বহু দূৰত্বৰ ভূগুৰ্ভ পথ আৰু গোপন কক্ষ আছে, য’ত বহুদিন ধৰি কিছুমান লুকোৱা কার্য চলি আহিছে। অর্ঘ্য আৰু সহকাৰীয়ে লক্ষ্য কৰে যে, নিখোজ হোৱা কৰ্মচাৰীসকলৰ নাম আৰু তাৰিখবোৰ টানেলৰ ভিতৰত থকা নথিসমূহত উল্লিখিত আছে। এই সন্ধানৰ দ্বাৰা তেওঁলোক বুজি পায় যে, নিখোজ হোৱা কৰ্মচাৰীৰ ঘটনা কেবল অসংখ্যতা নহয়, বৰঞ্চ পুৰণা গুপ্ত কার্যৰ সৈতে সৰাসৰি সংযুক্ত।
এই অধ্যায়ই ঘটনাক অধিক জটিল আৰু বিপজ্জনক ৰূপত ৰূপান্তৰিত কৰে। টানেলৰ ভিতৰত প্ৰতিটো পদক্ষেপ অর্ঘ্যৰ বাবে নতুন ৰহস্যৰ সন্ধান। তেওঁ বুজে যে, চিঠি আৰু নক্সা সমূহ কেৱল তথ্যৰ উৎস নহয়, বরঞ্চ বিপজ্জনক গোপন শক্তিৰ প্ৰমাণ। টানেলখনৰ গভীৰতাত তেওঁ অনুভৱ কৰে যে, বাগিচাৰ পৃষ্ঠত থকা শান্ত সৌন্দৰ্য্যৰ পেছত এক গুপ্ত জগত লুকাই আছে। ধূসৰ চিহ্ন, নিখোজ কৰ্মচাৰী আৰু টানেলৰ সন্ধানৰ সংযোগৰ দ্বাৰা, অর্ঘ্যৰ অভিযান এতিয়াৰ পৰা এক নতুন পৰ্যায়ত প্ৰৱেশ কৰে। পাঠকে এই অধ্যায়ত ৰোমাঞ্চ, গুপ্ততা আৰু বিপদৰ অনুভূতি একেলগে অনুভৱ কৰে, যি আগন্তুক অধ্যায়সমূহত বাগিচাৰ ৰহস্য উন্মোচনৰ বাবে প্ৰধান সূচনা ৰূপে কাম কৰে।
***
অর্ঘ্য বৰা আৰু তেওঁৰ সহকাৰীয়ে গোপন টানেলৰ গভীৰ অংশলৈ আগবাঢ়ি যায়। টানেলৰ শেষত তেওঁলোকে পায় এখন প্ৰাচীন ভূগুৰ্ভ খনি, যি বহু বছৰ ধৰি বিস্তৃত আৰু নিৰ্জন অৱস্থাত আছে। খনিটোত প্ৰৱেশৰ লগে লগে ধূসৰ গন্ধ, বুজা বুলীয়া মাটি আৰু ধূসৰ চিহ্নৰ সংমিশ্ৰণ অনুভূত হয়। খনিটোৰ ভিতৰত বহু পুরণি যন্ত্ৰপাতি, কঁঠৰ বাকচ, আৰু ধাতুৰ বিভিন্ন উপাদান আছে, যিবোৰে প্ৰমাণ দিয়ে যে বহুদিন ধৰি কিবা গুপ্ত কাৰ্য চলি আহিছিল। প্ৰাচীন নথিসমূহ আৰু খনিত থকা চিহ্নসমূহে ইতিহাসৰ এক অদৃশ্য অধ্যায়ৰ আভাস দিয়ে। প্ৰতিটো দেৱালৰ কোণ, মাটিৰ খাঁজ আৰু ভাঙি পৰা কাঠৰ অংশই যেন ক’বলৈ চেষ্টা কৰিছে—এই স্থানত বহুদিন ধৰি কিছুমান গোপন কৰ্মসূচী চলি আহিছে। অর্ঘ্যৰ মনত ধীরে ধীরে এক গুৰুত্বপূর্ণ ধাৰণা জন্মে যে, নিখোজ হোৱা কৰ্মচাৰীৰ ঘটনাবোৰ এই ভূগুৰ্ভ খনিত লুকোৱা গুপ্ত কাৰ্যৰ সৈতে সৰাসৰি সংযুক্ত।
খনিত আগবাঢ়ি গৈ, অর্ঘ্য আৰু সহকাৰীয়ে লক্ষ্য কৰে যে, এই খনি কেবল দৈনন্দিন খনি বা পুৰণি উদ্যোগৰ অংশ নহয়। খনিত থকা নথি আৰু যন্ত্ৰপাতিৰ অৱস্থা দেখুৱাইছে যে, ইয়াত বিশেষ কিছু কার্য বা ৰহস্যৰ বাবে বহু পৰ্যায়ে ব্যৱস্থা কৰা হৈছিল। কিছুমান নথিত নিখোজ কৰ্মচাৰীৰ নাম আৰু তাৰিখসমূহ উল্লেখ আছে, আৰু কিছুমান নক্সাত ভূগুৰ্ভ পথ আৰু লুকোৱা কামৰ বিৱৰণ দেখা যায়। এই তথ্যই অর্ঘ্যৰ সন্দেহক অধিক দৃঢ় কৰি তোলে—নিখোজ কৰ্মচাৰীসকলৰ ঘটনা একেবাৰে ব্যক্তিগত নহয়, বৰঞ্চ খনিত লুকোৱা গুপ্ত কাৰ্যৰ লগত সৰাসৰি জড়িত। তদুপৰি, খনিত থকা অদ্ভুত চিহ্ন, ধূসৰ দাগ আৰু ধাতুৰ সংযোগবোৰে সেই স্থানটোক এক জটিল, গুপ্ত আৰু বিপজ্জনক অঞ্চল হিচাপে প্ৰতীয়মান কৰিছে।
এই অধ্যায়ত অর্ঘ্যৰ মন আৰু অনুসন্ধান একেবাৰে নতুন পৰ্যায়ত প্ৰৱেশ কৰে। ভূগুৰ্ভ খনিত থকা যন্ত্ৰপাতি, নথি আৰু চিহ্নসমূহে তেওঁৰ মনত এক গুৰুত্বপূর্ণ প্ৰশ্ন উত্থাপন কৰে—কি কাৰণে এই স্থানে নিখোজ হোৱা কৰ্মচাৰী আৰু গোপন কার্যৰ সংযোগ আছিল? বাগিচাৰ পৃষ্ঠত থকা শান্ত সৌন্দৰ্য্যৰ পেছত এতিয়া এক গুপ্ত, জটিল আৰু বিপজ্জনক জগতৰ ছবি ধৰা দিছে। পাঠকে এই অধ্যায়ত গভীৰ ৰোমাঞ্চ, ধাঁধাৰ অনুভূতি আৰু নিৰৱ সন্দেহৰ মাজেৰে অর্ঘ্যৰ অভিযানৰ নতুন পৰ্যায়ৰ স্বাদ পায়। ভূগুৰ্ভ খনিত প্ৰৱেশই গল্পটোক অধিক জটিল আৰু উত্তেজনাপূর্ণ কৰি তোলে, য’ত পাঠক আগন্তুক অধ্যায়সমূহত বাগিচাৰ গুপ্ত ৰহস্য আৰু নিখোজ কৰ্মচাৰীসকলৰ সত্য উন্মোচনৰ অপেক্ষাত থাকে।
***
অর্ঘ্য বৰা ভূগুৰ্ভ খনিৰ সন্ধানৰ পাছত ধীৰে ধীৰে বাগিচাৰ কৰ্মচাৰী, পৰিয়াল আৰু চাহৰ দীর্ঘ ইতিহাসৰ বিষয়ে লুকোৱা তথ্য উন্মোচন কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰে। প্ৰথমে তেওঁ কৰ্মচাৰীসকলৰ ব্যক্তিগত কথোপকথন, আচৰণ আৰু আচৰিত নিখোজৰ ঘটনাৰ সংযোগৰ পৰ্যালোচনা কৰে। ধীৰে ধীৰে তেওঁ দেখিবলৈ পায় যে, বাগিচাৰ ভিতৰত সংঘটিত ঘটনাসমূহ একেবাৰে পৰস্পৰে সংযুক্ত। নিখোজ হোৱা কৰ্মচাৰীসকলৰ পেছত কেৱল দৈনন্দিন অসুবিধা বা কামৰ চাপ নহয়, বরঞ্চ তেওঁৰ পৰিয়ালৰ ইতিহাস, পুৰণি ধন-সম্পদৰ বিবাদ আৰু গুপ্ত চুক্তি জড়িত। কিছু কৰ্মচাৰীৰ বয়সীয়া অভিজ্ঞতা আৰু কিছুমান নথি তেওঁক দেখুৱায় যে বহুদিন ধৰি বাগিচাত লুকোৱা তথ্য আৰু গোপন আচৰণৰ ফলস্বৰূপেই এই ঘটনা সংঘটিত হৈছে। এই পর্যায়ত অর্ঘ্য ধীৰে ধীৰে বাগিচাৰ ভিতৰৰ সম্পৰ্ক আৰু সংঘাতৰ জটিল নেটৱৰ্ক বুজি পায়।
অর্ঘ্যৰ মনোবিজ্ঞানী আৰু বিশ্লেষণাত্মক দৃষ্টিভংগী তেওঁক সহায় কৰে নিখোজ ঘটনাৰ পিছফালৰ কাৰণবোৰ চিনাক্ত কৰাত। তেওঁ লক্ষ্য কৰে যে, ধন-সম্পদৰ সম্পৰ্কীয় বিবাদ, পৰিয়ালৰ অভ্যন্তৰীণ সংঘাত আৰু পুৰণি চুক্তিসমূহে কৰ্মচাৰীসকলৰ জীৱনক প্ৰত্যক্ষ বা পৰোক্ষভাৱে প্রভাবিত কৰিছে। কিছুমান কৰ্মচাৰী হয়তো স্বার্থ, লোভ বা ভয়ৰ বাবে এই গুপ্ত কাৰ্যত জড়িত আছিল। আন কিছুমান নিখোজৰ ঘটনাত ব্যক্তিগত অসন্তুষ্টি, পৰিয়ালিক গোপনতা আৰু ইতিহাসৰ ৰহস্যৰ মিশ্ৰণ দেখা যায়। এই তথ্যসমূহৰ সংযোগে অর্ঘ্যৰ ধাৰণাক দৃঢ় কৰে যে, নিখোজ ঘটনা আৰু বাগিচাৰ ইতিহাস একে সময়তে বাগিচাৰ ধন-সম্পদ, কৰ্মচাৰী পৰিস্থিতি আৰু গুপ্ত শক্তিৰ সৈতে সম্পৰ্কিত।
এই অধ্যায়ই পাঠকৰ মনত ৰহস্যৰ মুখ্য দিশ স্পষ্ট কৰে। এতিয়া স্পষ্ট হয় যে, নিখোজ হোৱা কৰ্মচাৰীসকলৰ ঘটনা কোনো একক বা দৈনন্দিন ঘটনা নহয়, বরঞ্চ বহুদিন ধৰি বাগিচাত চলি থকা গুপ্ত কাৰ্য, পৰিয়ালিক সংঘাত আৰু ধন-সম্পদৰ বিবাদের ফল। অর্ঘ্য ধীৰে ধীৰে এই লুকোৱা সত্যৰ আভাস পাইছে—বাগিচাৰ শান্তি আৰু সৌন্দৰ্য্যৰ পেছত এক গুপ্ত, জটিল আৰু বিপজ্জনক জগত লুকাই আছে। পাঠক এই অধ্যায়ৰ জৰিয়তে গভীৰ ৰোমাঞ্চ, ধাঁধা আৰু মনস্তাত্ত্বিক জটিলতাৰ সৈতে পৰিচিত হয়। অর্ঘ্যৰ অভিযান এতিয়া নিখোজ ঘটনা, গোপন চুক্তি আৰু বাগিচাৰ ইতিহাস উন্মোচন কৰাৰ মূল লক্ষ্য লৈ এক নতুন পৰ্যায়ত প্ৰৱেশ কৰিছে।
***
অর্ঘ্য বৰা এতিয়া টানেল আৰু ভূগুৰ্ভ খনিত সংগৃহীত সকলো তথ্যৰ সহায়ত প্ৰধান অভিযুক্তৰ সন্ধানত আগবাঢ়ে। নিখোজ হোৱা কৰ্মচাৰী, অদ্ভুত চিহ্ন আৰু বাগিচাৰ ইতিহাসৰ পৰ্যালোচনাৰ পাছত তেওঁ ধাৰণা কৰে যে, বাগিচাৰ গুপ্ত কার্যৰ মূল কৃত্ৰিম শক্তি আৰু লুকোৱা কাৰ্যৰ কেন্দ্ৰ এই ব্যক্তি। প্ৰধান অভিযুক্তৰ অৱস্থান আৰু কাৰ্যপদ্ধতি ধাৰ্য কৰি, অর্ঘ্য গভীৰভাবে পৰিকল্পনা কৰি, সন্ধ্যা আৰু ৰাতিৰ সীমিত সময়ত অভিযান আৰম্ভ কৰে। কিন্তু, এই অভিযান সহজ নহয়। অর্ঘ্য বাগিচাৰ ছায়া আৰু ধূসৰ চিহ্নৰ মাজেৰে আগবাঢ়ে, যেন প্ৰতিটো পদক্ষেপে তেওঁক অতীতৰ গোপন ঘটনা আৰু অৱহেলিত তথ্যৰ সৈতে মুখামুখি কৰে। এই সময়ত অর্ঘ্যৰ মনত উদ্বেগ আৰু সতর্কতা দুয়ো একেলগে থাকে।
অভিযানৰ মাজতে তেওঁ দেখা পায় যে, লুকোৱা ব্যক্তি আৰু গোপন কৰ্মসূচী তাঁকে লক্ষ্য কৰি আছে। টানেলৰ ভিতৰত হঠাৎ আলো নিভে, বাতাসৰ শব্দ অচিনাকিভাবে ঘুৰি ফুৰে, আৰু স্থানীয় যন্ত্ৰপাতি আচৰিতভাৱে চলিবলৈ আৰম্ভ কৰে। এই পৰিস্থিতিত, অর্ঘ্য নিজে বিপদত পৰে। তেওঁ লক্ষ্য কৰে যে, প্ৰধান অভিযুক্ত তেওঁক আটকাবলৈ নানা গুপ্ত উপায় ব্যৱহাৰ কৰিছে—পথৰ খোজ লুকোৱা, ধূসৰ চিহ্ন মচি পেলোৱা আৰু খনিত থকা যন্ত্ৰপাতি চলাই বিপদ সৃষ্টি কৰা। অর্ঘ্যক ধীৰে ধীৰে বুজিব লগা হয় যে, এই অভিযান একেবাৰে মানৱীয় সীমা আৰু সুৰক্ষাৰ ক্ষেত্ৰত সীমা পৰীক্ষা কৰা। এই বিপদ আৰু উত্তেজনাই পাঠকক একেবাৰে কঁপাই তোলে।
এই অধ্যায়ত ঘটনা অধিক ৰোমাঞ্চকৰ আৰু বিপজ্জনক ৰূপ লৈছে। মুখামুখি হওঁতে অর্ঘ্যৰ মনোবল, কৌশল আৰু বিশ্লেষণ ক্ষমতা একেলগে পৰীক্ষা হয়। ৰহস্যজনক ঘটনাসমূহ—পতিত হোৱা চিহ্ন, ধূসৰ ছাপ, নিখোজ কৰ্মচাৰী আৰু লুকোৱা ব্যক্তি—সকলোৱে একেলগে গল্পটোক এক উত্তেজনাপূর্ণ পৰ্যায়লৈ লৈ যায়। পাঠকে এই অধ্যায়ৰ জৰিয়তে বাগিচাৰ গুপ্ত কাৰ্য, নিখোজ ঘটনা আৰু মুখামুখি বিপদৰ সৈতে অর্ঘ্যৰ মানসিক, শারীৰিক আৰু বিশ্লেষণাত্মক সংগ্রামৰ সম্পূৰ্ণ অভিজ্ঞতা পায়। অধ্যায়টো পাঠকৰ বাবে অতি উত্তেজনাপূর্ণ, য’ত ৰহস্য, বিপদ আৰু গুপ্ত তথ্যৰ সংমিশ্ৰণে গল্পটোক এক অনন্য উচ্চতা প্ৰদান কৰে।
***
অর্ঘ্য বৰা বৰ্তমান বাগিচাৰ ভিতৰৰ সকলো গুপ্ত তথ্যৰ সন্ধান আৰু বিশ্লেষণৰ পৰ্ব সম্পূৰ্ণ কৰে। বহুদিন ধৰি লুকাই থকা চিঠি, খনিৰ নক্সা, ভূগুৰ্ভ পথ আৰু কৰ্মচাৰীৰ নিখোজৰ ঘটনাসমূহৰ সংযোগে তেওঁ এক পূৰ্ণাঙ্গ ছবি নিৰ্মাণ কৰে। অর্ঘ্য ধীৰে ধীৰে বুজি পায় যে, নিখোজ হোৱা কৰ্মচাৰীসকলৰ ঘটনাবোৰ কোনো দৈনন্দিন অপৰাধ বা ভাগ্যৰ ফল নহয়; বরঞ্চ এই সকলোবোৰ ধন-সম্পদ, পৰিয়ালিক সংঘাত আৰু পুৰণি চুক্তিৰ সৈতে সংযুক্ত। কৰ্মচাৰীসকলৰ ব্যক্তিগত অভিজ্ঞতা, পৰিয়ালৰ গোপন কাহিনী আৰু পুৰণি বাগিচাৰ ইতিহাসৰ মিশ্ৰণে তেওঁক দেখুৱায় যে, বহুদিন ধৰি বাগিচাত চলি থকা গুপ্ত কার্যৰ মূল উদ্দেশ্য আছিল নিৰ্দিষ্ট ধন-সম্পদ আৰু গোপন তথ্যৰ নিৰাপত্তা। এই ধাৰণাই অর্ঘ্যক নিখোজ ঘটনা আৰু গুপ্ত কার্যৰ অন্তৰ্দৃষ্টি প্ৰদান কৰে।
অর্ঘ্যৰ পৰীক্ষা আৰু অনুসন্ধানৰ ফলত, বাগিচাৰ সকলো গুপ্ত তথ্য একেলগে প্ৰকাশ পায়। টানেল আৰু ভূগুৰ্ভ খনিত থকা যন্ত্ৰপাতি, নথি আৰু চিহ্নসমূহৰ বিশ্লেষণে সৰ্বশেষে সত্যৰ মুখ প্ৰকাশ পায়। কৰ্মচাৰীসকলৰ নিখোজ আৰু গোপন কার্যৰ বাস্তৱ কাৰণসমূহ বুজি পোৱাত, বাগিচাৰ শান্তি আৰু সৌন্দৰ্য্য পুনৰ সু-স্থিতিত আসে। তেওঁ খোজে পাইছে যে, পৰিয়ালিক দ্বন্দ্ব আৰু ধন-সম্পদৰ লোভে বহুদিন ধৰি সংঘটিত ঘটনা আৰু গুপ্ত কাৰ্যৰ মূল উৎস আছিল। অর্ঘ্যৰ বিশ্লেষণ আৰু প্ৰতিবেদনই স্থানীয় কৰ্মচাৰী, পৰিয়ালৰ সদস্য আৰু বাগিচাৰ পৰিচালকসকলক সত্যৰ সন্মুখীন কৰায়। পাঠক এই অধ্যায়ত বাগিচাৰ ভিতৰৰ ধূসৰ ছাপ, লুকোৱা পথ আৰু গুপ্ত তথ্যৰ সম্পূৰ্ণ চিত্র দেখি সন্তুষ্টি লাভ কৰে।
যদিও বাগিচাৰ গুপ্ত ৰহস্য আৰু নিখোজ ঘটনা সমাধান হয়, অধ্যায়ৰ শেষ ভাগত কিছুমান আচৰিত ঘটনা পাঠকক ভাবিবলৈ বাধ্য কৰে। খনিত থকা কিছু অচিনাকী চিহ্ন আৰু নথি, যিবোৰ পৰিস্কৃতভাৱে বুজা হোৱা নাই, তাতকৈ নতুন ধাঁধা আৰু ৰহস্যৰ সম্ভাৱনা ৰাখে। বাগিচাৰ শান্ত পৰিৱেশত এই চিহ্ন আৰু গুপ্ত তথ্যসমূহ যেন ক’বলৈ চেষ্টা কৰে যে, সম্পূৰ্ণ সত্যৰ মাজতো কিছু পৰিসীমা, অতীতৰ কিছু গুপ্ত অধ্যায় আৰু আনুমানিক রহস্য সদায় লুকাই থাকে। এই অন্তিম অধ্যায়ে পাঠকক অৰ্ঘ্যৰ অভিযানৰ সম্পূর্ণ প্ৰগতি দেখুৱাই, বাগিচাৰ গুপ্ত ইতিহাস উন্মোচন কৰে আৰু একে সময়ত এক অতৃপ্ত ধাঁধাৰ আভাস দিয়ে, যি গল্পটোক এক গভীৰ, উত্তেজনাপূর্ণ আৰু মনস্তাত্ত্বিকভাবে সমৃদ্ধ অন্তিম অৱস্থালৈ নিয়া যায়।
****
