இலக்கியா தேவி 1 தென்காசி மாவட்டத்திலுள்ள பழைய சின்ன கிராமம் ஒன்றின் பெயர் வேம்பாடி. இருபது வீடுகளும், மூன்று தேர் வீதிகளும், ஒரு மூதாட்டி கோவிலும் கொண்ட இந்த கிராமம், காலமும் காலத்து கதைகளும் நன்கு பதிந்திருந்தது. இங்கு ஒவ்வொரு ஜூலை மாதம் புறநாள் திருவிழா நடக்கும். அந்த விழாவில் மட்டும் தான், கோவிலுக்குள் உள்ள பழைய மரக்கன்றை எல்லாரும் கண்டு வணங்க முடியும். அந்த மரம் ஒன்றும் சாதாரண மரம் இல்லை. மூதாதையர்கள் சொல்வது போல், அது இறைவனின் கொடையாக வந்த மரம். காலம் கடந்தாலும், காய்ந்தாலும், வாடாது வளர்ந்து கொண்டிருக்கும் மரத்தின் வேர்களுக்கு ஒரு இரகசியம் இருக்கிறது என்று கிராம மக்கள் நம்புகின்றனர். அந்த மரத்தின் அருகே பிறந்த குழந்தைகள் நல்ல படிப்பும், நற்பேறும் பெற்று வளர்வார்கள் என்பதும் ஒரு நம்பிக்கையே. முதலாம் காட்சி — ஒரு புதிய ஆசிரியை நியமனம் செய்யப்பட்டு கிராமத்தில் வருகிறாள். அவளின் பெயர்…
- 
				
 - 
				
பூமிகா வெங்கடேசன் 1 தென்னிந்தியாவின் பாலைவனத்தோடு கலந்து கிடக்கும் ஒரு மருத நிலத்தில், காடுகளும் நதிகளும் கடந்து ஓர் கிராமம். பெயர் “வனச்சுழி.” அந்த ஊர் வரை வந்தபோது, காவ்யாவின் செல்போனில் நீல ஸ்கிரீன். இணையதள இணைப்பு கடந்து விட்டது. இப்போது அவளது எல்லா நம்பிக்கையும் அவளது பச்சை வளை மற்றும் பழைய நாட்குறிப்புகள் மீது. காவ்யா ஒரு பண்பாட்டு நிஜவாத ஆராய்ச்சி மாணவி. “மரங்களைத் தெய்வமாகக் கண்டு வழிபடும் பாரம்பரியங்கள்” பற்றி அவளது பயணக்கட்டுரை. அந்த கட்டுரைக்குள் “வனச்சுழியின் பரிதிநிலை மரம்” முக்கியமாக விளக்கப்பட்டிருந்தது. ஆனால் அதைப் பற்றி புத்தகங்கள், விக்கிப்பீடியா, தாத்தா-பாட்டிகளின் கதைகள் தவிர வேறு ஆதாரம் எதுவும் கிடைக்கவில்லை. அதனால்தான் அவள் இப்போது அவசரமாக பசுமை பைக்கில் இங்கு வந்து இறங்கி நிற்கிறாள். ஊருக்குள் நுழைந்தவுடன் அவள் இருகால் நடையில் ஓர் ஏதோ பயத்துடன் நடந்தாள். மண் அடர்ந்த பாதை, சில நாய்கள் விரைவாக ஓடி மறைந்தன,…