தேஜஸ் அருள்மொழி சென்னை மெரினா கடற்கரையின் மெல்லிய மழைபொழிந்த மாலை. கடல் அலைகள் இசைப்பது போல ஒலிக்க, நகரத்தின் ஒலிகளும் மெதுவாக மங்கிக் கொண்டிருந்தன. அந்தக் காட்சியின் நடுவில், ஒரு இளம்பெண் நிசப்தமாக நின்றுக் கொண்டிருந்தாள். அவளின் பெயர் அனிதா. ஒரு கவிஞியாகவும், வாசகராகவும், வாழ்க்கையை வித்தியாசமான கோணத்தில் பார்க்க விரும்பும் ஒருத்தியாகவும் இருந்தாள். கவிதை அவளுக்குப் பேச முடியாத உணர்வுகளுக்கு வார்த்தைகளை கொடுக்கும் ஓர் அருமை கருவி. அனிதா அந்த நாளில் தனியாகவே வந்திருந்தாள். வாழ்க்கை எப்போதும் பரபரப்பாகத்தான் ஓடிக்கொண்டும் இருந்தது. ஆனால், அந்த மாலை, அவளுக்குள் ஒரு விசித்திரமான அமைதி குடியேறி இருந்தது. காற்றில் அடிக்கடி மரகத்துப் பசுமை வாசனை. கடலில் வண்ணத்துப்பூச்சிகள் இல்லையென்றாலும், அந்தப் பெருமூச்சு வார்த்தையற்ற கவிதையை உணர்த்தியது. அதே நேரத்தில், கடற்கரை வாசலில் இருந்து ஒரு இளம் ஆணும் நுழைந்தார். கையில் DSLR கேமரா. விலையும் நேரமும் பொருட்படுத்தாமல் புகைப்படங்களை பிடிக்கும் ஆர்வம் அவனுக்கு…