சாரு செந்தில்குமாரி பகுதி 1: தெருவோரத் தேங்காய் நீர் விழுப்புரம் ரயில்நிலையம் பக்கவட்டமாக படிந்து, பறக்க தயாராக இருக்கும் புறா கூட்டங்களைப் போல சுழன்று கொண்டிருந்தது. சுரேஷ் அந்த நெரிசலுக்குள் ஓர் அசிங்கமான சாமானியன். பையில ஒரு பழைய டைரி, இரண்டு பழுதான பேனாக்கள், ஒரு கூர்மையான வாடகை ரசீது. அவன் கண்கள் மட்டும் கூர்மையானவை. பார்வை ஒரே நேரத்தில் மூன்று மனிதர்களையும் ஆராயும். ஆளும் பார்வை இல்லை; எடை போடும் பார்வை. யாரும் கவனிக்காத பார்வை. அந்த காலையில் அவன் பசுமை இலைகளால் மூடிய சதுக்க பந்தலில், கொஞ்சம் பழகிய தேங்காய்களோடு நீர் விற்கும் மாமாவை பார்த்தான். “முப்பது ரூபாய் சார்,” என்றார் அவ்வரையிலேவொரு விதவனாக பாவப்பட்ட உடலோடு நின்ற அவர். மெல்லச் சிரித்துக்கொண்டு ஒரு கையை முன்னோக்கி நீட்டினார். “முப்பது ரூபாய்க்கு, மூன்று தேங்காயா?” சுரேஷ் கேட்டான். “ஒருத்தருக்கு ஒன்று தான் சார்…” “சரி, குடிக்கட்டும். வெறுமனே பசுமை…
-
-
கிருஷ்ணமூர்த்தி ராகவன் பகுதி 1 – சாமான்ய பெண்ணின் காலை அந்த காலை அவள் கண்களைத் திறந்ததும், பழைய லட்சுமி சடையின் நெருப்பு வாசனை, நெற்றி குங்குமம், கதவு வழியாக புகும் வெளிச்சம், எல்லாமே பழக்கம் போல இருந்தது. ஜெயசீதா—பள்ளி ஆசிரியையான அவள்—மலையெல்லாம் தூறிய மழையின் சத்தத்தில் விழித்தாள். கோபுரக்குடிசியில் இருக்கும் வீடு, இரும்பு கூரை, மேகக் கொட்டத்தில் பீடி போல நனைந்துவிடும். ஆனால் ஜெயசீதாவுக்கு அதுவும் ஒரு அழகான பாசம். பையன் கார்த்திக் இன்னும் தூங்கிக்கொண்டிருந்தான், தூக்கத்தில் சத்தம் கேட்கும் போதும், சரியாக ஒரு கணம் விழிக்கிறான், பிறகு மீண்டும் உறங்கிச் செல்கிறான். அவனது முகத்தில் படர்ந்திருந்த அமைதி, அவளுக்கு ஒரு காரணமில்லாத நிம்மதியாக இருந்தது. அவள் மெதுவாக எழுந்து சமையலறைக்குப் போனாள். சாயம் குழம்பும், தோசைக்கும் மாவும், வெந்தயக் கீரை மசியலும் அவள் நினைவில் ஓடின. எப்போதும் போல, இன்று காலையிலேயே பள்ளிக்குப் போனாக வேண்டியது. ஆனால் இன்று…