ஆரவ் தேவன் 1 சென்னை நகரம் அந்த நாள் திடீரென மேகங்களால் மூடிக்கொண்டது. மார்ச் மாதத்தில் இவ்வளவு கனமழை எதிர்பார்க்கப்படாத ஒன்று. பெரும்பாலானோர் குடைகளை மறந்துவிட்டு சாலைகளில் அலைந்தனர். பேருந்து நிறுத்தங்களின் கீழ் கூட்டம் குவிந்தது. தெருவோரத்தில் தேநீர் கடைகளில் நீராவி எழுந்து கொண்டிருந்தது. மழையின் வாசனையில் கலந்த சுடுநீரின் வாசனை ஒரு வித நிம்மதியை அளித்தது. அந்த நேரத்தில் நந்தினி பஸ் ஸ்டாப்பில் நின்றிருந்தாள். அவளுடைய கையில் ஒரு சிறிய பை மட்டும். மழை காரணமாக அவள் தலைமுடி நனைந்து முகத்தில் வழிந்தது. அவள் தன் கண்ணாடியைத் துடைத்து, சுற்றி பார்த்தாள். கூட்டத்தில் யாரும் அவளை கவனிக்கவில்லை. ஆனால் ஒருவன் மட்டும் அவளை தீவிரமாக பார்த்துக் கொண்டிருந்தான். அவன் பெயர் அரவிந்த். ஒரு இளம் இசைக்கலைஞன். கிதார் பையில் சுமந்து கொண்டு எப்போதும் நகரமுழுதும் அலைந்தவன். அந்த நாள் அவன் இசை நிகழ்ச்சிக்குப் போக வேண்டிய நேரம். ஆனால் மழை…
- 
				
 - 
				
ஆரவி தேவன் பகுதி 1 — மழை தொடங்கிய இடம் சென்னைக்கு அந்த நாள் வானம் வளைந்து வந்து சாளரங்களுக்கு உலாவல் கொடுக்க இருந்தது. ராயப்பேட்டை ரோடின் மூலையில் உள்ள பழைய புத்தகக் கடையின் மேல்தளம் தான் நிலாவின் சிறிய அலுவலகம்—புத்தகத் தொகுப்பாளர்; பெரிய பதிப்பகமில்லை, ஆனால் சுவாசத்தைப் போல நேசிக்கும் தொழில். மழை முதல் துப்பும் வாசனை அவள் மேசையிலிருந்த மஞ்சள் நோட்டுபுத்தகத்துக்குள் மெதுவாக புகுந்துக் கொண்டிருந்தது. “இன்று கதை வருமா?” என்று சுவரில் ஒட்டியிருந்த நீலம் நிறப் போஸ்ட்கார்டிடம் அவள் கிசுகிசுத்தாள். அந்த போஸ்ட்கார்டைப் பார்த்தாலே அவளுக்குள் ஒலித்துக் கொண்டிருக்கும் ஒரு இசை—மின்னல் புரளும் முன் நிமிடம் போல ஏதோ எதிர்பார்ப்பு. அதே நேரத்தில், நகரின் மறுகரையில், மியூசிக் டயரக்டர் ஆக ஆசைப்பட்டு வெற்றியை இன்னும் தரிசிக்காத அரவிந்த், கிட்டாரை தோள் மீது தொங்கவிட்டு மன்னாடியின் ஓடையைத் தாண்டி ஓடியான். கலைமனை நண்பன் ஒருவர் சின்ன விளம்பரப் பாட்டுக்காக…
 - 
				
கிருத்திகா சுந்தரம் பருவம் 1: முதல் மழை மழை சின்னச் சின்ன துளிகளாக விழ ஆரம்பித்தபோது, மீரா பஸ் ஸ்டாப் அருகே நின்று கொண்டிருந்தாள். அவளுடைய கருப்பு நீளச்சால்வை புழுங்கி, காற்றில் ஓர் இசை போலே அசைந்தது. கையில் ஒரு பழைய நோட்டு, முகத்தில் ஒரு அலட்சியமான அமைதி. ஆனால் உள்ளுக்குள்ளே மழை இவளுக்கு ஒரு நினைவு போல இருக்கிறது — கடந்த ஐந்து ஆண்டுகளாக அழியாத ஒரு சின்ன அழுத்தம். அதிகாரி அவின் குரல் ரேடியோவில் எதிரொலிக்கையில், அவள் தலையை தூக்கிப் பார்த்தாள். பக்கத்து கடையில் இருந்த ரேடியோவில், அவன் பேசியிருந்தது. “மழை என்றாலே நம்ம ஊரு வாசனை மட்டுமல்ல… சில நினைவுகளும் கூட வருகிறது,” என்ற அவன் குரல் மீராவை சில நொடிய்களுக்கு நிலைத்துவைத்தது. அவின். அந்தப் பெயரை கேட்கும் போதே, அவளது இதயம் ஒரு நிமிடம் துள்ளியது. 2018-ல், கோவை யூனிவர்சிட்டியில் அந்த முதலாம் ஆண்டு தமிழ்…
 - 
				
சுதா ரவிச்சந்திரன் 1 சென்னையின் ஒரு மெல்லிய திசையில், பழைய வீடுகளும், புதுப் பசுமையும் கொண்ட மயிலாப்பூரின் ஒரு சின்ன தெருவில் ஒரு கைமான் கதவுடன் கூடிய சுவையான காபி கடை இருக்கிறது. அந்தக் கடையின் பெயர் — “மத்தர் காபி ஹவுஸ்”. பெயரில் யாரும் கவனம் விடாதாலும், வாசலில் நின்றால் அந்த சிந்தனைக்கே இடமில்லை. அங்கிருந்து கிளம்பும் புதிய பிரூவின் வாசனை, காலையிலே ஒருவன் கனவில் கூட காணாத அனுபவமாக இருக்கும். இரவு முழுவதும் சிம்பு பறவைகள் கூச்சலிட்ட கண்ணிழைக்கும் நகரத்தில், காலை 6 மணிக்கே அங்கிருந்த காடிகள் ஒரு ஒளியாக உயிர் கொள்கின்றன. அந்த ஒளியில் சென்று, தினமும் ஒரே நேரத்தில் ஒரு பெண் நின்றுக்கொள்கிறாள் — அவளது பெயர் நந்தினி. நந்தினி ஒரு உள்ளூர் கிராஃபிக் டிசைனர். வீட்டிலேயே வேலை செய்கிறாள். அவளது நாள் “மத்தர் காபி ஹவுஸ்” விருந்து இல்லாமல் துவங்காது. காலை 6:15க்கே வந்துவிடுவாள்.…