கேவி சுந்தரி பகுதி 1 – நீர் தேடும் நிலம் வியாழக்கிழமை காலை. மேல்சுழற்சி மழை வீழ்ந்து கொண்டிருந்தது. திண்டுக்கல் அருகே உள்ள சிவராயன்பட்டி என்ற சிறிய கிராமத்தில் உள்ள பஞ்சு தோட்டங்களின் நடுவே, ஒரு வெண்கல குடம் எடுத்து ஓடிச் சென்றாள் சின்னம்மா. அவள் வயது பதினாறு. முகத்தில் நிலத்தடி நீர்போல் வெளிப்படும் மென்மை இருந்தாலும், வாழ்க்கையின் அடர்த்தியான அடிச்சுவடுகள் அவளது காலடியில் தோன்றியிருந்தன. “ஓடாதே, சின்னம்மா! அட சும்மா இரு. குடம் எடுக்காம பாரு!” என்று அவளது அம்மா சீதம்மா சத்தம் போட்டாலும், சின்னம்மா ஓடிக்கொண்டே இருந்தாள். நகரத்துக்குள் ஒரு சிலரைத் தவிர அந்தக் கிராமத்தினர் இன்னும் சாதிவேதியைக் கடந்தபடியில்லை. குடிநீர் கிணறு ஒரு சாதி மட்டுமே பயன்படுத்தும் உரிமையுடன் இருந்தது. மற்றவர்கள், அதாவது தலித்துகள், பாம்புக்கிணறு என்று அழைக்கப்படும் காடுக்குள் உள்ள ஓராயிரம் அடி தூரத்தில் இருக்கும் பழைய கிணற்றை மட்டுமே பயன்படுத்த முடியுமென்று ஒரு எழுத்தாகும்…