பரத் முத்துக்குமார் கறுப்பு மழையில் பிறந்தவன் பாடசாலைக்கு வெளியே நின்றிருந்தேன். அந்த பழைய செங்கல் சுவர், அந்த சீருடை இல்லாத சிறிய சிறுவர்களின் கூட்டம், தலையில் சுமந்த புத்தகப் பைகள். எங்கள் கிராமம் பிழைக்கும் ஒரு பார்வை அது. சத்துவம் இல்லாத அமைதியில், பசியும் பட்டினியும் கலந்து கிடந்தது. நான் பிறந்தது இந்தக் குடிசைமுள்ளி தெருவில் தான் — எங்கள் ‘தலித் தெரு’. மழை பெய்தது அன்று. வானம் கருப்பு இருந்தது. என் அம்மா சொல்வது போல், என் பிறப்பும் அந்த மழையில் தான். “நீ கருப்பு மழையில் பிறந்தவன், அதனால்தான் உன் முகமும் அந்த வானத்தை போல கறுப்பு.” நம் சமூகத்தில் கறுப்பு நிறம் குற்றமாக சொல்லப்படுகிறது. ஆனால் என் அம்மா அந்தக் கறுப்பை ஒரு பெருமையாக சொல்வாள். நான் பிறந்தவுடன், என் அப்பா தன் வேலைக்கு போனார். அவர் ஓர் கழிவுநீர் சுத்திகரிப்பு நிலையத்தில் துப்புரவுக்காரர். தினமும் கழிவுகளை…