অনিন্দিতা বৰা পৰ্ব ১ : গোপন সূচনা জোনাকী গাঁৱৰ পৰা দুৰ নোহোৱা চামুগুৰি চহৰখন সেইদিনা পুৱা আগৰ দৰে ধুমহা ক’লা মেঘত ঢাকি পৰিছিল। শীতৰ পুৱাত গছৰ পাতত শিশিৰৰ সৰু সৰু বিন্দুবোৰ যেন চকচকি কৰি উঠিছিল। এই চহৰখনত ছাঁ গাছেৰে ঘেৰাও কৰা এখন পুৰণি লাইব্ৰেৰী আছিল—সেউজীয়া ৰঙৰ কাঁচৰ সলনি দৰ্জাৰ মাজেদি সূৰ্যৰ অল্প অলোপ পোহৰ ভিতৰলৈ সোমাই পৰিছিল। সেই লাইব্ৰেৰীত কাম কৰিছিল চয়নিকা। বয়স ত্ৰিশৰ ওচৰ- পকেটমণি হিচাপে স্কুলীয়া দিনত কবিতা লিখিছিল, এতিয়া গৃহিণী জীৱনৰ জটিলতা আৰু দায়িত্বৰ মাজতো নীৰৱতা বিচাৰি এই লাইব্ৰেৰীটোক নিজৰ দ্বিতীয় ঘৰ কৰি তুলিছিল। চয়নিকা বিবাহিতা। স্বামী হিমাংশু এটা সৰু সৰহীয়া উদ্যোগৰ ব্যৱসায়ী, সদায় ব্যস্ত, সদায় টেঙাপতিয়াই…