বিষ্ণুপ্ৰসাদ ৰাভা মোৰ নাম ৰমেশ। মই অসমীয়া গাঁৱৰ এজন মধ্যবয়স্ক লেখক। মোৰ জীৱনৰ অধিকাংশ সময় একাকীত্বৰ মাজত কটিছে। কিন্তু সেই একাকীত্বৰ মাজতো বহুতো স্মৃতি আৰু অনুভৱে মোৰ হৃদয় উজ্জ্বল কৰি ৰাখে। গাঁওখনৰ মাটি, বৃষ্টিৰ গন্ধ, পুৱাৰ পখিলা, আৰু মানুহৰ সৰলতা — এইবোৰেই মোৰ লেখনীৰ মূল উৎস। শৈশৱৰ দিনবোৰ মনত পৰিলে, যেনে বৃষ্টিৰ ছাঁইতে ভিজা এবিলাক পাতৰ দৰে মন মোৰ দুখ-কষ্ট আৰু সুখবোৰক সাৱটি ধৰে। আমাৰ গাঁওখন এখন সৰু ঠাই, য’ত মানুহে দুয়ো হাত আৰু মাটিৰ সৈতে জীৱন গঢ়ে। পিতাই কৃষক আছিল আৰু মায়ে ঘৰ চলে। জীৱনৰ সৰলতা আৰু কঠিনতা তেওঁলোকৰ মুখমণ্ডলীত স্পষ্ট দেখা পোৱা যেতো। শৈশৱৰ দিনত, পুৱাৰ পোহৰে গাঁওখন…
