১ নিধন নগৰ নামৰ সৰু গাঁওখন উত্তৰ-পূব অসমৰ এটা পাহাৰীয়া অঞ্চলত অৱস্থিত, যাৰ ওপৰেদি শীতকালত কুঁৱলী জুৰি পৰে আৰু গ্ৰীষ্মত গছগছনিৰ মাজেৰে হালধীয়া পোহৰে ৰঙা মাটি উজলাই তোলে। গাঁওখনৰ বিশেষত্ব হ’ল ইয়াৰ খামখেয়ালী নীৰৱতা—এটা বৰ্ষৰ সাত মাহ যেন কিবা দ্ৰুতভাষাৰে কেতিয়াও কিছু নক’লে যেন, আৰু বাকী পাঁচ মাহ—বিশেষকৈ বৰ্ষাৰ অন্তত আৰু পূৰ্ণিমাৰ সময়ত—কোনোৱে পঢ়িব নোৱাৰা এটা গোপন খতাৰ দৰে উদাসীন আৰু অশান্ত হৈ পৰে। ইয়াতে থাকিছিল ১৩ বছৰীয়া বীৰজ্যোতি—সাধাৰণ উচ্চতাৰ, পাত্ৰ চুলিৰ পৰা সদায় ৰ’ব পৰা ডাঙৰ চকু থকা, আৰু সকলোৰে মতে, অলপ বেছি জিজ্ঞাসু। বীৰজ্যোতিৰ বাবাক সাত বছৰ আগতে এটি অজান কুৰুপ কাহিনীৰ দৰে গিলি খাইছিল এই গাঁওখনে। এক…