ৰূপম বৰুৱা মাজুলীৰ ধূলি-ঢকা গাৱঁখনৰ সন্ধিয়া, নদীৰ পাৰৰ সৰু ঘৰেৰে বাগৰি থকা বাতৰি সকলোৰে কাণত পঠিয়াইছিল—জনাজাত শত্ৰীয়া শিল্পী ৰামানন্দ মহন্তৰ অচিন্তনীয় মৃত্যু। মানুহবোৰৰ চকুত বিশ্বাসৰ আৰু আতংকৰ মিশ্ৰণ আছিল। ৰামানন্দ মহন্ত, যাৰ নামেই গাঁওখনৰ সীমাবদ্ধ স্থানৰ পৰা বহুকাল ধৰি সৰ্বত্র প্ৰসিদ্ধ, যিজন শিল্পকলা, পৰম্পৰা আৰু শত্ৰীয়াৰ অনন্য সংযোগৰ বাবে জনাজাত আছিল, হঠাতে যিদৰে পৃথিবীৰ পৰা বিলীন হৈ গ’ল, তাক সঁচা মানিব পৰা কোৱাৰ দৰে নহ’ল। তেওঁৰ মৃত্যুৰ সংবাদেই গাঁওখনৰ ঘৰৰ ভিতৰত আৰু ৰাস্তাৰ চুপচাপ পথত এক অদ্ভুত চাঞ্চল্যৰ সৃষ্টি কৰিলে। মানুহে ক’লে, ‘ৰামানন্দ মহন্তৰ মৃত্যুৰ পিছতেই গাঁওখনত যেন অন্ধকাৰ বতৰা পৰি গ’ল।’ তেখেতৰ শেষ কেতবোৰ দিন, যিসকলে লগত আছিল, সেইবোৰে…