অসমৰ জঙ্গলেৰে ঘেরা, নদীৰ বুকু ফালি গৈ থকা এঘৰ গাঁও। এই গাঁওখনৰ উত্তৰ ফালে দাঁতুৰ বন আৰু কেঁচা ৰাস্তাৰ মাজত মাথোঁ এটা পথৰে পৌঁছিব পৰা এডাল পুৰণি নামঘৰ বহি আছে। নামঘৰখনৰ বাঁহেৰে কাঁপা ছাঁত, জীৰ্ণ খুঁটি আৰু বাটৰ দুখন থাম যি বৰষুণৰ জলেৰে হʼলে হʼলে কঁপিয়েই থাকে। দিনত এই নামঘৰখন সাধারণ ঠাই বুলি দেখাতো পাৰে, কিন্তু নিশা নামি আহিলেই যেন একেবাৰে বেলেগ ৰূপ লৈ উঠে। বতাহত বাজি উঠা শিসনিৰ শব্দ আৰু কেঁচা মাটিৰ গন্ধত নামঘৰখনৰ গাঢ় আঁতৰুৱা পৰিৱেশে কোনোবাকো ভিতৰলৈ সোমাবলৈ আহ্বান জনায়, কোনোবাকো ভয় দেখুৱাই আঁতৰি যায়। শতাব্দীৰ ইতিহাস বোজাই থকা এই নামঘৰখনক লৈ বহু অলৌকিক কাহিনী গাঁৱৰ মানুহৰ…
