দীপাঞ্জলী কাকতি নিপুনৰ দিনবোৰ বৰ্তমানলৈকে শান্ত আৰু পৰিচিত আছিল। তেওঁ পাহাৰৰ সৰু গাঁওখনত জন্ম গ্ৰহণ কৰিছিল, য’ত প্ৰকৃতিৰ সেউজীয়া ঢল, পাহাৰৰ কোঁহ আৰু নদীৰ কলকল ধ্বনি তেওঁৰ জীৱনৰ অংশ আছিল। গাঁওখনৰ বিদ্যালয় সৰু, কিন্তু শিক্ষকৰ প্রতি মৰম আৰু সহানুভূতিশীল আছিল। য’ত পঢ়া মানে কেৱল পাঠ্যবিষয়ৰ জ্ঞান নাছিল; একে লগে জীৱনৰ শিক্ষাও শিকোৱা হৈছিল। কিন্তু নিপুনৰ পৰিয়ালত তেওঁৰ শিক্ষাৰ দিগন্ত বঢ়োৱাৰ ক্ষেত্ৰত অধিক আশা আছিল। নতুন আৰু ডাঙৰ বিদ্যালয়ত পঢ়া মানে আছিল নতুন চেলেঞ্জ, নতুন বন্ধু, আৰু নতুন অভিজ্ঞতা। সেই চিন্তা কৰিলে নিপুনৰ মনত কিছুমান উত্তেজনা আৰু কিছুমান আশঙ্কা মিলি গৈছিল। ৰাতিপুৱা, নিপুনে নিজৰ সৰু ব্যাগত কিছুমান বই, কিতাপ আৰু অতি…