বিদিশা বৰা ১ অন্বেষা দত্তৰ গুৱাহাটীৰ বিশ্ববিদ্যালয়ত সদ্য আৰম্ভ হোৱা স্নাতকোত্তৰ জীৱনৰ প্ৰথম মাহটো একেধৰণৰ উদ্যম আৰু অচিন চিনতাৰে ভৰা আছিল। দীৰ্ঘদিনৰ ঘৰছেংগা হৈ হোষ্টেল জীৱনলৈ সাৱটি লোৱা এয়া তেওঁৰ বাবে এটা সম্পূৰ্ণ নতুন অভিজ্ঞতা আছিল। পাঠ্যচাৰ্চাৰ উপৰিও তেওঁ ফটোগ্ৰাফি ক্লাব, গ্ৰন্থগৃহ, আৰু প্ৰায়েই কেম্পাছৰ পথাৰি পথাৰৰ মাজেৰে হেৰাই ফুৰিবলৈ ভাল পোৱা হৈছিল। সেইদিনা সোমবাৰৰ পুৱা, ক্লাছৰ পৰা ঘূৰি অহা সময়ত, তেওঁৰ হোষ্টেল ৰুমত সোমাই বহি কপি খুলি একেধৰণে কফিৰ কাপত চুমা মাৰিছিল, তেতিয়াই তেওঁৰ খাটৰ ওপৰত এটা চেউ চিয়া কাগজৰ খিনি পৰি থকা দেখা পায়। কাগজখন সজাই সজাই লিখা, নিতান্ত হাতেৰে লিখা এটা চিঠি, কিন্তু নাম নাই, স্বাক্ষৰ নাই।…
