সঞ্জীৱন বৰুৱা মৰিগাঁও জিলাৰ এই গাঁওখন যেন সময়ৰ গতিত একে ৰকমে থমকি ৰৈছে। পাহাৰ, নদী আৰু প্ৰাকৃতিক সৌন্দর্যৰ মাজত গাঁওখনৰ সৰু-সৰু ঘৰবোৰ আৰু ধানখেত যেন একে সুৰে বাজে। সন্ধিয়া হ’লে নদীৰ ধাৰা যেন সোনালী আভাৰে উজ্জ্বল হয় আৰু পাখিৰ চিঞৰ সকলোকে সজাগ কৰি তোলে। গাঁওখনৰ মানুহৰ দৈনন্দিন জীৱন প্ৰায় একে ছন্দত চলে—সকালৰ পুৱা, মহিলাসকল ধানচাৰি বা বস্ত্ৰ ধুই, মানুহে হালধীয়া পথৰ মাজেৰে জীৱিকা নির্বাহ কৰে। যদিও সৰু, কিন্তু গাঁওখনৰ প্ৰকৃতি আৰু শান্তি, সকলোৰে হৃদয়ক এক অদ্ভুত আনন্দ আৰু শীতলতা দিয়ে। এই শান্তিৰ মাজেৰে, বিহুৰ আগমন যেন এক নতুন আৱহ আৰু উচ্ছ্বাস লৈ আহে। বিহুৰ আগমনে গাঁওখন একেবাৰে নতুন ৰূপ ধৰে।…