অভিসাৰ দত্ত দিব্ৰুগড়ৰ উত্তৰে, ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ কিনাৰত বিস্তৃত হৈ থকা এখন ঘন বনৰ নাম মানুহৰ মুখে মুখে খুব কমেই উচ্চাৰিত হয়—“বনভূতৰ বন”। মানচিত্রত তাৰ কোনো বিশেষ চিহ্ন নাই, কিন্তু স্থানীয়সকলৰ মনত ই এক ভয়ংকৰ অন্ধকাৰ সঁচা। বহু বছৰৰ পৰা কিম্বদন্তি চলি আহিছে যে এই বনতে প্ৰৱেশ কৰা মানুহবোৰ কেতিয়াও উলিয়াই আহে নে নাই, সেয়া কোৱা কঠিন। কেতিয়াবা গাঁওখনৰ মানুহে দূৰত বনৰ গাভুৰি অংশত পৰা বজ্ৰপাতৰ দৰে আলোৰেৰে নাচনিহে দেখা পায়, কেতিয়াবা আবার বাতাহৰ সৈতে ভেসি আহে এক অদ্ভুত গুঞ্জন—যেন শতাধিক লোক একেলগে হাঁহিছে আৰু কান্দিছে। কিন্তু এই সকলোবোৰ কাহিনী বাহিৰৰ মানুহে কেতিয়াও গম্ভীৰভাৱে নলয়, সেয়া মাথোঁ ভয়-ত্ৰাসৰ গাঁওৰ ধৰণৰ কথা বুলি…