সুমনা সাইকি সূৰুযটো ধেমাজিৰ পূবপাহাৰৰ আঁৰেদি মঙহৰ দৰে গলি গৈছিল। তিৰবিৰাই উঠিছিল সোণালী পোহৰ, যিটো ধানখেতি জুৰি আগ বঢ়িছিল যেন সেউজৰ বুকুত জুইৰ ৰেখা। ৰঙালী বিহুৰ গন্ধ কেৱল দিনপঞ্জিতেই নহয় — মাটিৰ সোঁতত, বাঁহৰ জোপাত, আৰু মানুহৰ হাঁহিৰ ধ্বনীতো জীয়াই উঠিছিল। বৰপথাৰ পাহাৰৰ তলত থকা মেলাৰ মাটি জীয়াই উঠিছিল — যেন বোলবোলা মাত, ঢোল-পিপাৰ গৰ্জন আৰু ওলাই অহা কঁকালৰ হাহাকাৰৰ মাজত এটি সজীৱ কাব্য। বাঁহেৰে সাজি উঠা দোকানবোৰত গামোচাৰ চাৰুকোণীয়া বুটাম যেন ফুলে ফুলে উঠিছিল। গাঁৱৰ ছোৱালীবোৰে সেউজীয়া-ৰঙা মেখেলা-চাদৰ পিন্ধি লুকমৰা অলংকাৰৰ দৰে চকুত জ্বলি উঠিছিল। ল’ৰাবোৰে ধুতি-কুৰ্তা আৰু গামোচাৰে পিঠিত জাঁপিঁ লৈ চহকাৰ জোকত মাত লগাইছিল। গৰম তিল-পিঠা, লাৰুৰ…