ৰংমিলি দেৱী ১ নাজিৰগাঁও গাঁওখনৰ দুৱাৰ মেলি থকা পথৰ দুয়োপাশে ধানখেতিৰ মাজেদি এখন বাইক যেতিয়া ঢপঢপাই গৈ থাকে, তেতিয়া শিৱসাগৰৰ জনশূন্য হাওঁফাওঁ যেন কিছুক্ষণের বাবে থমকি যায়। সেই পথেদি নতুন বিদ্যালয় শিক্ষক ৰজনীকান্ত শৰ্মাই প্ৰথমবাৰ গাঁওখনলৈ আহিছিল। তিনিদিন আগতে তেওঁক বদলি কৰা হৈছিল গুৱাহাটী জিলাৰ এখন মিশন স্কুলৰ পৰা—এই দুৰ্গম, আধা-আধুনিক, আধা-আধ্যাত্মিক গাঁওখনলৈ। মাটি-পথৰ ধূলি, গাওঁবাসীৰ উৎসুক চাহনি, আৰু পথৰ কাষে কাষে উফৰি উঠা গৰু-ছাগলী—এইবোৰে তেওঁক আধাৰ সংগত আৰু অচিন অনুভৱ একে সময়তে দিছিল। তথাপি, তেওঁৰ মনত আছিল এক উত্তেজনা—এটা নতুন ঠাই, নতুন পৰিৱেশ, নতুন শিশুবোৰ—আৰু বোধহয় নিজক নতুনকৈ চিনাৰ সুযোগ। তেওঁ যেতিয়া বিদ্যালয়খনৰ পকা উঠোনত বাইক থমকালে, ছাত্ৰ-ছাত্ৰী, শিক্ষকসকল…