তন্ময় গোস্বামী ড° অরিন্দম ডেকা, এখনি নামী হাৰ্পেটোলজিষ্ট, উলাহগাঁৱ নামৰ এখন পৰিসৰ গাঁওলৈ আহিল, যাৰ নামো নক্সাত গোপন হৈ থাকে। গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ৰ পৰা ৰিসাৰ্চ গ্ৰান্ট পাই, তেওঁ অহা দুই মাহ এই গাঁওৰ আশেপাশৰ বনাঞ্চলত এণ্ডেমিক ভাঁটিয়াজাতীয়া গোখোৰা (pit viper) সৰ্পৰ ওপৰত অধ্যয়ন চলাবলৈ আহিছে। কামৰ উৎসাহত উচ্ছ্বসিত অরিন্দমে গাঁওলৈ যোৱাৰ পথেৰে যেতিয়া যাত্ৰা আৰম্ভ কৰে, তেতিয়া তেওঁৰ মনত মাথোঁ বৈজ্ঞানিক আগ্ৰহ আছিল; কিন্তু গাঁৱৰ পৰা দহ কিলোমিটাৰ আগতেই পাহাৰীয়া জঙল পথত জিপখন খৰকৈ ঠেক খাই থমকি ৰয়। সন্ধিয়া নামিছে, বনজাকৰ মাজত গাড়ীৰ হেডলাইটৰ তীব্ৰ পোহাৰে পথ এন্ধাৰ কৰাৰ বিপৰীত এক অদ্ভুত নিস্তব্ধতা এনে অনুভৱ কৰাইছিল যেন কাৰোবাৰ চকু তেওঁলৈ চোৱাৰ…
-
-
তপতী ঘোষাল ১ ঝাড়গ্রামের পাতাঝরা জঙ্গলের ভেতর দিয়ে চলেছে একটা পুরনো জিপ, যার ইঞ্জিনের গর্জন আর পেছনের চাকার কাদামাখা ঝাঁকুনিতে ভেসে যাচ্ছে অরণ্যের শান্তি। বসন্তের শেষ সপ্তাহ, গাছগুলো যেন নিজেদের সবুজ পোশাক খুলে রেখেছে – পাতাগুলো শুকিয়ে পড়ে আছে মাটিতে, যার উপর গাড়ির টায়ার টেনে দিচ্ছে সরু দাগ। জিপের ভিতর বসে থাকা স্পেনীয় গবেষক ড. লুইস রডরিগেজ জানালার বাইরে তাকিয়ে হঠাৎ চমকে উঠলেন—একটা কালো কুড়ুলের মতো আকৃতির কিছু খুব দ্রুত রাস্তা পেরিয়ে গেল। পাশে বসা স্থানীয় গাইড গঙ্গা হাঁসদা বলল, “এইসব কিছু না স্যার… সাপেরা এই সময় খুব সক্রিয় থাকে।” লুইসের ঠোঁটে অদ্ভুত একটা হাসি ফুটে উঠল। সে বহুদিন ধরেই…