দীপাঞ্জলী গগৈ অধ্যায় ১ শোণিতপুৰৰ সীমান্তত থকা ডিহিঙা গাঁওখন যেন এক চিৰন্তন শান্তিৰ পৱিত্ৰ কুঁহিপাত। গাঁওখনৰ চাৰিওফালে বিস্তৃত ধানৰ খেতি, পাটৰ জমি আৰু দূৰলৈ চাই থাকিলে দেখা পোৱা যায় গৰুৰে ভৰা গছগছীয়া পথাৰ। গাঁওখনৰ মাজেদি বৈ গৈছে এটি সৰু নদী — মৰলী। নদীখনৰ কাষৰ বাাঁহজোপাৰ তলত বহি জোনাকে তেওঁলোকৰ নিত্যদিনৰ জীৱনৰ যন্ত্ৰণা পাহৰি যায়। সেই ভোৰবেলিকা। গাঁৱৰ দক্ষিণ দিশৰ পাটৰ খেতিৰ পৰা জোনাকৰ বাঁহীৰ সুৰ বতৰৰে লগ হৈ গাঁওখনত বিয়পি পৰে। এটি লাজুক পুৱতি ৰ’দৰ ৰশ্মি হালধীয়া ৰঙৰ এঠাই লৈ গৈ থয় মৰলীৰ পানীত। বাতাহজাকে বাঁহীৰ সুৰক লৰাই লৰাই আনে। তেতিয়া গাঁওখনৰ মানুহে কাম-কাজত নামি পৰাৰ আগতে এই সুৰে সকলোকে…