ৰোহিত গগৈ অধ্যায় ১: অদৃশ্য পথিক অসমৰ জংঘল সবাতেই গভীৰ আৰু রহস্যময়। এয়া সাধাৰণ বনৰ দৰে নহয়—এতিয়া সময়ৰ সলনি, কিন্তু ইয়াৰ গহন তলত ক’ত যেনো কোনো অচেনা শক্তি গোপনে নিশ্বাস লয়। গাঁওখনৰ মানুহে জানে যে এই বন এদিনে শিকারী আৰু গাইডৰ স্বৰ্গ আছিল, কিন্তু বৰ্তমান ইয়াৰ গপ অনাত্মীয় আৰু ভয়াৱহ। গাঁওবাসীৰ মতে, প্রতিমাহে, বছৰত বহু সময়তে কিমান যেনো লোক কোনো চিহ্ন নথকা অৱস্থাত হেৰাই যায়। প্ৰথমে ধৰা হৈছিল বাঘ বা ভালুকৰ আক্রমণ, কিন্তু সিহঁতৰ মৃতদেহ কেতিয়াও ঘূৰাই নোপোৱা হৈছে। এই বনখনত গছৰ পাতৰ শব্দত যেনো অচিনাকি ফুঁফঁনি বাজে, পাখীৰ ডাকত যেনো এক অন্তৰ্যামী সংকেত থাকে, আৰু ৰাতিপুৱাৰ শূন্যতাত গাঁওবাসী দিশহাৰা…

দেবাশীষ কলিতা অসমৰ সীমান্তৰ ওচৰত অৱস্থিত এক সৰু গাঁও আছিল, যাৰ নাম জনাইতৈ। গাঁওখন ঘন জংঘলৰ কাষেৰে অৱস্থিত, য’ত ডাঙৰ ডাঙৰ বটগছ, শিমুল আৰু তিলচিৰ গছৰ মাজেৰে ৰৌদ্ৰ আৰু ছাঁৱাৰ খেল অবিৰাম চলি থাকে। বহুদিন ধৰি গাঁওখনৰ মানুহে এই জংঘলৰ বিষয়ে বহু কাহিনী শুনিছিল। মানুহে কয়, “এই জংঘলত প্ৰকৃতিৰ ছাঁৱা মাত্ৰেই মানুহক পথভ্ৰষ্ট কৰিব পাৰে,” আৰু “পুৰণি বনৰীয়া আধ্যাত্মিক শক্তিয়ে আনহাতে মানুহক ঢেকি ৰাখে।” এই কথাবোৰ শুনি বহু লোকেই জংঘললৈ যোৱাৰ সময়ত শংকিত হৈ থাকিব। কিন্তু এজনৰ সৈতে সংঘটিত ঘটনা এই জংঘলৰ রহস্যক নতুন দিশত লৈ যায়। গাঁওখনৰ কিছুমান যুৱক আৰু যৌৱনপ্ৰাপ্ত কিশোৰ ক্ৰীড়া আৰু সাহসিকতাৰ উদ্দেশ্যে জংঘললৈ গৈছিল, কিন্তু…