দেৱপ্রীত বৰা ১ অসম–অরুণাচল সীমান্তৰ সৰু এখন গাঁও, য’ত প্ৰকৃতিৰ কোলাত জীৱন সেউজীয়া আৰু শান্ত। বনৰ মাজেৰে বৈ থকা নদীৰ কিৰণবিলাক পুৱা পুৱা যেন সোনালী ৰশ্মিৰে আঙুলিটো ছোঁৱাইছে। গাঁওখনৰ ঘৰৰ ধনুকাৰ আৰু বাঁহীৰ সুগন্ধ, বাটে-বাটে ফুল আৰু ঘাঁহৰ মাজেৰে বগা বগা ধোৱাঁৰ সোঁৱৰণ যেন সকলোকে প্ৰাণৱন্ত কৰি তোলে। এই গাঁওখনৰ মানুহবোৰে জীৱনযাত্রা প্ৰকৃতিৰ সৈতে জড়িত; শিকাৰ, মাছ ধৰাটো, বনজ উপাদানৰ ব্যৱহাৰ আৰু প্ৰাকৃতিক ঔষধৰ জ্ঞান তেওঁলোকৰ দৈনন্দিন জীৱনৰ অংশ। গাঁওখনৰ সকলেৰে মিলি থকা উল্লাস আৰু সম্প্ৰদায়িক বন্ধন, বন আৰু নদীৰ মাজৰ সেউজীয়া পথবোৰে যেন সকলোকে এক অবিৰাম শান্তিৰ স্পন্দনত বঢ়াই তোলে। পৱনী, গাঁওখনৰ কিশোৰী, শৈশৱৰ পৰা বন আৰু নদীৰ সৈতে…