পল্লৱী বৰুৱা অধ্যায় ১ – অচিনাকি সূচনা গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ৰ ৰসায়ন বিভাগত এক শীতল শৰদৰ দিনত নতুন উদ্যমেৰে কাম চলি আছিল। বেলেগ বেলেগ কেমিষ্ট্ৰি লেবৰেটৰীৰ গন্ধত বাতাস একেবাৰে ভিন্নভিন্ন অনুভৱেৰে ভৰিপূর্ণ হৈ পৰিছিল—কোথাও পুৰণি কাগজৰ গন্ধ, কোথাও কেমিকেলৰ তীব্র টক-মিঠা গন্ধ, আৰু কোনো কোনো কোঠাত তাজা চাহৰ সুবাস মিশি আছিল। এই বিভ্ৰান্তিকৰ সুবাসৰ মাজতে ডক্টৰ ৰিয়েলিয়া, যিনি বহুদিন ধৰি অৰ্গানিক কেমিষ্ট্ৰিত অদ্ভুত গবেষণা কৰি আহিছিল, ছাত্ৰ-ছাত্ৰী সকলক এটা নতুন প্ৰকল্পৰ সূচনাৰ কথা জনালে। তেওঁক দেখিলে সৰু-বড় সকলোৰে মনে এটা অনুপ্ৰেৰণা জন্মিছিল; চকুত আগ্ৰহৰ দীপ্তি, কণ্ঠত গম্ভীৰতা। ৰিয়েলিয়াই ক’লে যে তেওঁলোকে এবিধ নতুন পদাৰ্থ বিচাৰি উলিয়াইছে, যাৰ নাম হালধীয়া গন্ধ-পলিমাৰ। ই নাকি…

বিদিশা বৰা ১ অন্বেষা দত্তৰ গুৱাহাটীৰ বিশ্ববিদ্যালয়ত সদ্য আৰম্ভ হোৱা স্নাতকোত্তৰ জীৱনৰ প্ৰথম মাহটো একেধৰণৰ উদ্যম আৰু অচিন চিনতাৰে ভৰা আছিল। দীৰ্ঘদিনৰ ঘৰছেংগা হৈ হোষ্টেল জীৱনলৈ সাৱটি লোৱা এয়া তেওঁৰ বাবে এটা সম্পূৰ্ণ নতুন অভিজ্ঞতা আছিল। পাঠ্যচাৰ্চাৰ উপৰিও তেওঁ ফটোগ্ৰাফি ক্লাব, গ্ৰন্থগৃহ, আৰু প্ৰায়েই কেম্পাছৰ পথাৰি পথাৰৰ মাজেৰে হেৰাই ফুৰিবলৈ ভাল পোৱা হৈছিল। সেইদিনা সোমবাৰৰ পুৱা, ক্লাছৰ পৰা ঘূৰি অহা সময়ত, তেওঁৰ হোষ্টেল ৰুমত সোমাই বহি কপি খুলি একেধৰণে কফিৰ কাপত চুমা মাৰিছিল, তেতিয়াই তেওঁৰ খাটৰ ওপৰত এটা চেউ চিয়া কাগজৰ খিনি পৰি থকা দেখা পায়। কাগজখন সজাই সজাই লিখা, নিতান্ত হাতেৰে লিখা এটা চিঠি, কিন্তু নাম নাই, স্বাক্ষৰ নাই।…