• Assamese

    মৃগয়া

    সুমিত বৰা ১ ঘন ধূপগন্ধেৰে ভৰা আছিল পুৱা-পুৱা কছাৰৰ জংঘল। আকাশত কুঁৱলীৰ দৰেই বৈ আছিল পাখিধৰা পাহাৰৰ ছাঁ, আৰু তাৰ মাজেৰে সৰু এটি পঁজা পথ আগবাঢ়ি গৈছিল গভীৰ বনলৈ। বনৰ ভেতৰত গজে-পাজে জাকৰ দৰে ডাকি উঠিছিল, মাটিৰ ওপৰত বৰষুণৰ পুৰণি গন্ধ মিহলি হৈছিল সেউজীয়া পাতৰ সুবাসত। এই পথৰে গৈ আছিল আঠ বছৰীয়া আনন্দ—এজন নীৰৱ, গভীৰ চাহনিৰ নৱযুৱক, যাৰ মুখত ৰাজবংশৰ কাৰেঙী আভা আৰু চকুত আছিল এক আদিবাসী ৰহস্য। তেওঁৰ পিঠিত বাঁহৰ ডালি, লগত এটা কাঠৰ ফুঁ, আৰু দুহাতত মাটিৰ দাগ। সৰহী আৰু শাল গছৰ মাজেদি তেওঁৰ বাট, য’ত প্ৰতিটো খোজে যেন প্ৰাচীন দন্তকথাৰ পৰা ওলাই অহা শব্দ উলিয়াইছিল। আনন্দৰ জন্ম…

  • Bangla - নারীবিষয়ক গল্প

    ঘুঙুরের শব্দ

    সোনালী গুপ্ত ব্যানার্জী বাইজি মহলের দালানে কুয়াশা জমে থাকত ভোরবেলা। নাতিদূরে বাঁকানো পথে কুড়ুল গাছের পাশে দাঁড়িয়ে থাকত হরিপদ চা-ওয়ালা, যার গলায় বাজত সকালবেলার প্রথম চিৎকার—”মিষ্টি লাল চা!” আর সেই চায়ের গন্ধ পেয়ে মহলের জানালা খোলে একে একে, যেন এক অজানা শহরের ঘুম ভাঙার সময় হয়ে এসেছে। এই বাইজি মহল কেবল নাচগানের জায়গা নয়, ছিল কলকাতার জমিদার সংস্কৃতির এক অসমাপ্ত দলিল। আটটা পিলারের ওপরে দাঁড়ানো এই কাঠের বারান্দা জুড়ে শোনা যেত বাঁশির সুর, ঘুঙুরের আওয়াজ আর কত না চাপা কান্না। এটাই ছিল কমলার জন্মভূমি। ছোটবেলা থেকেই সে জানত তার নাম কমলা বাই। মা সরস্বতী বাইজির পায়ের কাছেই সে প্রথম রাগিণী…