সঞ্জীৱ বেজবৰুৱা ১ ধূপতলি—এজনজন শুই থকা গাঁও, গৰমৰ সময়ত গছবোৰৰ পাত বাগৰাৰ শব্দহে যেন দিনটোৰ একমাত্ৰ সংগীত। সেই গাঁওখনৰ কাষৰ চাৰিআলি এখন জংগলীয়া পথত পৰে হীৰেণ বৰাৰ ঘৰ, এটি পুৰণি কাঠৰ ঘৰ, য’ত অৱহেলাৰ ধূলি জমিছে, আৰু তাৰেই ভিতৰত আছিল তেওঁৰ অন্তিম সৃষ্টি। হীৰেণ—এজন একাকী, বেলেগ মনৰ চিত্ৰশিল্পী। দহ বছৰৰ পৰা সমাজৰ পৰাই বিচ্ছিন্ন। তেওঁৰ কাৰ্যত কমেই লোকে আগ্ৰহ দেখুওৱা হৈছিল, কিন্তু তেওঁৰ ছবি থকা কাৰণে তেওঁক গাঁওৰ “পাগল চিত্ৰকাৰ” বুলি চিনি লোৱা হৈছিল। তেওঁ সকলোৰে পৰা আঁতৰি থাকিছিল, আৰু তেওঁৰ সৃষ্টিসমূহও আছিল বেজাৰত ভৰা—মূৰ্ছ্ছনাবোৰ যেন এক অদৃশ্য আৱেগৰ ফটোগ্ৰাফ। সেইদিনা, এজাক ধুমুহাৰ আগত গাঁওখনত পোন প্ৰথমে বাতৰি বজ্ৰপাতৰ দৰে…