ইন্দ্ৰাণী বৰুৱা ১ শীতৰ বৰফজ্বলা পুৱাৰ বাতাসত গুৱাহাটী শহৰৰ ৰাস্তাবোৰ তেতিয়াও আধা নিদ্ৰাত আছিল, কিন্তু সংবাদ পত্রিকাৰ কক্ষত তৎপৰতা পূৰ্ণ ৰূপত চলি আছিল। অনন্ত বৰদলৈ, বয়স ত্ৰিশৰ কাছাকাছি, মাত্ৰ এখন গ্লাছ গৰম চাহৰ লগত তেওঁৰ কম্পিউটাৰ স্ক্ৰীণলৈ টান টান দৃষ্টিৰে চাই আছিল, যেন কিবা গভীৰ চিন্তাত ডুবি গৈছে। অনন্তৰ জীৱনৰ আটাইতকৈ প্ৰিয় হৈছে ঘটনাৰ পিছত দৌৰি ফুৰা, সত্য উন্মোচন কৰা, আৰু সাধাৰণ মানুহে উপেক্ষা কৰা কথা কাগজৰ পাতত আনি জনতাক জানোতা কৰা। সেইদিনা পুৱা পুৱনি সাতটাত তেওঁৰ ফোনৰ ৰিংটনে নীৰৱতা ভঙালে—ফোনটো আছিল অসমৰ এটা দূৰৱৰ্তী উজানীয়া গাঁওৰ এটা যোগাযোগৰ পৰা, যাক তেওঁ একবাৰ স্থানীয় মেলা কভার কৰিবলৈ গৈ চিনিছিল। কণ্ঠত…
-
-
প্ৰণয় ডেকা বৰপেটাৰ দক্ষিণ-পূৱৰ সীমান্তত থকা পাহাৰৰ কাষৰ এটি শান্ত গাঁও, ৰঘুনাথপাৰাত সিদিনাৰ সন্ধিয়া হঠাতে থমকি আহিছিল। মেঘে ঢকা গগন, কটকটীয়া বজ্ৰগৰ্জন আৰু ধুমুহাৰ দৰে বৰষুণৰ মাজত, পাহাৰখনৰ এখন বিশেষ অংশ হঠাতে খহি পৰে। থলুৱা লোকসকলে অচিন্তনীয় শব্দত আকৌ চকু-কাণ খুলি থকা পৰিসৰ দেখি বিমূঢ় হৈ পৰে। ভূমিস্খলনৰ ফলত মাটিৰ তলৰ পৰা কিছুমান জিনিস উন্মোচিত হয়—পাথৰেৰে গঢ়া প্ৰাচীন গঠন, যিটো ক’লা আৰু ৰঙা পাথৰেৰে নিৰ্মিত, যেন দহ হাজাৰ বছৰ আগৰ কোনোৱে ইয়াক মৰুভূমিৰ বুকুত ৰখি থৈ গৈছে। সেই মুহূৰ্ততে গাঁওখনত গুজব বিয়পি পৰে—“দেউল ওলাইছে!”, “অভিশপ্ত ঠাই উন্মোচিত হৈছে!”, “দেৱী ৰক্ত বিচাৰে!” স্থানীয় এগৰাকী বৃদ্ধ মহিলা, ধনমালী আই, কাণে কাণে কয়—“এইটো…