মীনাক্ষী কলিতা ১ বিকেল ৫টা মান হ’ব, গুৱাহাটীৰ দক্ষিণচৰালিত থকা চন্দ্ৰবিন্দু হস্পিতেলৰ আগত এখন সাদা টয়োটাৰ কেমেৰী হঠাৎ থমকি ৰ’ল। মাটি জুৰি গাড়ীৰ চাকা ঘূৰি থকাৰ শব্দতেও এনে এটা গুৰুত্বৰ অনুভৱ আছিল যেন ভিতৰত থকা মানুহজনে চিঞৰি ক’লে—”হেঁপাহৰ অন্ত হ’ব আজিৰে ৰাতিত!” ডাঃ সুজয় গগৈ, এগৰাকী যশস্বী নেফ্ৰলজিষ্ট, গাড়ীৰ পৰা নামি ক্লিনিকৰ ভিতৰলৈ গ’ল; তেওঁৰ মুখত এটা চিন্তাশীল, গম্ভীৰ ভাব, কিন্তু ফোনটোত বাৰে বাৰে চাব খোজা এটি মেসেজ—”জানোঁ, আপুনি আৰু পিছু হঠিব নোৱাৰিব। আজিৰে নিশা, এফ বেল্টোলি ডিপ’.” ঠিক এই সময়তে, ক্লিনিকৰ গেটৰ কেমেৰাত এক আচৰিত দৃশ্য ধৰা পৰিল—ডাঃ গগৈয়ে ভিতৰলৈ সোমোৱা মুহূৰ্ত্তত এটা ক’লা ভেন সাৱধানে আগবাঢ়ি আহি টয়োটাৰ…