নিৰ্মল বৰকটকী আৰ্যনে তেওঁৰ টাঙা পিঠিত চামৰাৰে নিৰ্মিত জ্যাকেটখন আঁতৰাই দিলেও মানসিক উত্তেজনা আৰু আশংকাই তেওঁৰ সুৰত আজিও বাজি আছিল। ক’তো শূন্যত উদং মাৰি থকা গগনৰ ৰং যেন তেওঁৰ অন্তৰৰ অৱস্থাক প্ৰতিফলিত কৰি আছিল। মুঠতে বৰ্তমান সময়ৰ চাপেৰে ভৰা জীৱনত এই ক্ষুদ্ৰ গাঁওখনলৈ অহা আছিল বিশেষ কাৰণ। এতিয়া তেওঁৰ দৃষ্টি সৰিয়হৰা মাটিৰ ফালে ভাঁজ খাই থকা এটা বৃহৎ দিঘল পিপঁৰ গছত পৰিল, যাক লৈ গাঁওবাসীয়ে বহুদিন ধৰি অপৰূপ কল্পনা আৰু ভয়ংকৰ বিশ্বাস গঢ়ি উঠাইছে। এই গছটো যেন পুৰণি সময়ৰ পৰা আত্মাৰ স্মৃতিবাহী হৈ অহা যেন, য’ত গাঁওখনৰ প্ৰত্যেক মৃত ব্যক্তি তেওঁৰ অস্তিত্ব এৰি গৈছে বুলি সৰ্বসাধাৰণৰ ভাষ্য। সাংবাদিক হিচাপে আৰ্যনৰ…