নিচেই সৰু খিলঞ্জীয়া গাঁওখন, নাম কঁচকাঁই — পাতল গলিৰে ওলাই যোৱা কাদামাটি পথ, চকত জাহ্নবীৰ ধুনীয়া বাউলি ধৰা পানী আৰু পানীত প্রতিফলিত এক শীতল সন্ধ্যা। গাঁওখনৰ মাজতে আছে এটি পুৰণি নামঘৰ, য’ত সন্ধিয়া হোৱাৰ লগে লগে গাঁৱৰ সকলোৱে ঢোল-তাল মেলাই, নামঘোষা আৰু কীৰ্তন কৰে। ইমান বছৰৰ পুৰণি হলেও নামঘৰখন চাফ-চুপি, ভালেমান কাঠৰ স্তম্ভ, গম্বুজাকৃতি চাল, আৰু ঠিক আগৰফালে এটুকুৰা উঠান। এই নামঘৰৰ ঠিক এক কোনাৰ ওপৰত আছিল এটি খুন্দা সৰুকণি কাঠৰ দৰ্জা — গোঁসাইঘৰ। ইটোৱেই অংশ য’ত কেতিয়াবা ঘোৰা বা বিশেষ পূজা অনুষ্ঠিত হ’ত, কিন্তু বিগত বহু বছৰ ধৰি দৰ্জাখন বন্ধ হৈ আছে। কাঠৰ ওপৰত ধুলি জমা, তালাত জং ধৰা,…
