সোনালী গুপ্ত অধ্যায় ১ – নিখুঁত প্রারম্ভ রচনার জীবন শুরু হয়েছিল এক নিরবচ্ছিন্ন শান্তির আভায়, যা অনেক দিন ধরে সে অনুভব করছিল। সকালগুলো নরম আলোয় ভরে ওঠা রঙিন কফির গন্ধ এবং অরুণের সঙ্গে হালকা কথোপকথনের মধ্য দিয়ে শুরু হতো। শহরের মাঝারি আয়ের একটি বস্তিতে বসবাস করলেও তাঁদের জীবনযাত্রা সবসময়ই সরলতার মধ্যে সৌন্দর্য খুঁজে পেত। রচনা এবং অরুণের সম্পর্ক দেখলে মনে হতো, তাঁদের সুখী দাম্পত্য জীবন যেন এক নিখুঁত ছায়া যা কখনও ফাটে না। রান্নাঘরে অরুণের হাসি, রচনার চোখে তার মৃদু দৃষ্টি, ছোট্ট বিকেলের খোলা জানালার বাইরে পাখির ডাক—সবকিছুই যেন এক নিরবসঙ্গীতের মতো। তবে, রচনার মন কিছুটা অশান্ত থাকত এমন সময়গুলোতে।…
-
-
অভিজিৎ ডেকা অধ্যায় ১ – অন্ধকাৰৰ দিনবোৰ নামনিৰ দিনবোৰে সদায় এক নিঃশব্দ আৰু অন্ধকাৰৰ দৰে ভাৱেৰে পাৰ হৈছিল। ১২ বছৰীয়া ছোৱালী বা ল’ৰাৰ দৰে মানুহে সপোন দেখিবলৈ নোৱাৰিব বুলি বহুতে ধাৰণা কৰিছিল, কিন্তু নামনিৰ মনত সেই বেছি শক্তিশালী হৈছিল। তেওঁ দৃষ্টিহীন, হ’লেও দৃষ্টি নাথাকা তেওঁৰ দৃষ্টি ভিন্ন আছিল—মন আৰু হৃদয়ৰ দৃষ্টি। গাঁওখনৰ পৰিৱেশ সৰু আৰু সীমাবদ্ধ, কিন্তু নামনি তেওঁৰ ভাবনাৰ সীমা কেতিয়াও বন্ধ কৰা নাছিল। পিতৃ-মাতৃয়ে তেওঁক সদায় সাৱধানৰ সৈতে দেখুৱাইছিল, আৰু গাঁওখনৰ মানুহৰ দৃষ্টিত নামনি এক সীমাবদ্ধ শিশুৰ দৰে আছিল, যাক ঘৰ আৰু স্কুলৰ মুল ব্যৱস্থা অনুসৰি চলিবই লাগিব। শৈশৱৰ এই সীমাবদ্ধতা আৰু নিয়মৰ মাজতে নামনিৰ মনত গভীৰ ইচ্ছা…
-
दीपक आहुजा अध्याय १ – मौत की सुर्ख़ियाँ मुंबई की नीयन रोशनी वाली रातें हमेशा से ही रहस्यों को अपने भीतर छिपाए रहती हैं। वही शहर, जहां हर गली में किसी न किसी की कहानी दबी होती है, उसी शहर के बीचोंबीच एक आलीशान होटल की सातवीं मंज़िल पर अचानक हड़कंप मच गया था। होटल का कमरा नंबर 709, जिसकी खिड़की से अरब सागर की ठंडी हवा सीधी भीतर आ रही थी, अब अपराध स्थल बन चुका था। कमरे की बत्ती मंद जल रही थी और फर्श पर बिखरी पड़ी शराब की बोतलें किसी अधूरी रात का गवाह बनी थीं।…
-
সুশান্ত দাস ১ গ্রামের পুকুরটি সবসময়ই একটি রহস্যময় উপস্থিতি বয়ে আনে। দিনের আলোয় যখন গ্রামের মানুষ সাধারণ কাজকর্মে ব্যস্ত থাকে, তখনও পুকুরটি যেন নীরবভাবে তাদের নজর কাড়ে। পুকুরটির পানি গভীর এবং অন্ধকারের মিশ্রণে যেন অদ্ভুত এক আভা ছড়িয়ে দেয়। পুকুরের চারপাশে হালকা ঘাস আর কিছু ছোট গাছ থাকলেও, রাতে সেই ঘাস আর গাছের ছায়া যেন জীবন্ত হয়ে ওঠে। গ্রামের মানুষ নানা গল্প শোনায়—কিছু গল্প কেবল ভয়ের, আবার কিছু গল্পে বলা হয় বহু বছর আগে এখানে একটি মেয়ের রহস্যময় মৃত্যু ঘটেছিল। সেই মেয়েটিকে ডুবিয়ে মারা হয়েছিল বলে বিশ্বাস করা হয়। লোকেদের কথা অনুযায়ী, মেয়েটির আত্মা এখনও পুকুরের পানির মধ্যে ভেসে বেড়ায়।…
-
Rohit Agarwala 1 The journey from Bangalore to Goa felt like a quiet escape for her, though the weight in her chest did not let go so easily. She had left behind not just the chaos of the city but also a relationship that had once defined her days and dreams. As the bus wound through narrow coastal roads, the salty breeze drifting through the window carried with it a promise of something lighter, something unspoken. When she finally arrived, the sight of the sea stretching endlessly before her felt almost unreal. The turquoise waves lapped against the sand as…
-
রাজীব আচার্য অধ্যায় ১: যাত্রার সূচনা নদীর তীরে ভ্রমণকারীর পায়ের ছন্দ যেন এক অদৃশ্য আয়তনের সঙ্গে মিলিত হয়ে যায়। গঙ্গার বিশাল জলরাশি, তার শান্তি এবং ভেসে আসা তরঙ্গের মৃদু কণ্ঠে সে প্রথমেই মুগ্ধ হয়। শহরের ব্যস্ততা ও ধুলোময় রাস্তাগুলোর কোলাহল থেকে দূরে, নদীর পাড়ে এসে সে যেন অন্য জগতে প্রবেশ করেছে। এখানকার বাতাসে এক অদ্ভুত স্নিগ্ধতা, জলরাশির ছন্দে একটি অবচেতন সংগীত ভেসে আসে। সে লক্ষ্য করে নদীর ধারে ছোট ছোট নৌকায় বসে থাকা মৎস্যজীবীদের মুখে পরিশ্রমের ছাপ, তবে সেই পরিশ্রমের সঙ্গে আছে নির্ভরশীলতার অদম্য অনুভূতি। তাদের হাতের কাজ, জালের জটিলতা, মাছ ধরার কৌশল—সবকিছু যেন একটি জীবন্ত নাট্যরূপে প্রাণ ফিরে পায়…
-
अरुणा सहाय अमावस्या की रात के आने से पहले ही गाँव का वातावरण बदलने लगता था। दिन में साधारण दिखने वाला यह गाँव जैसे ही अंधेरे में डूबने लगता, वैसे ही हर कोने में एक अनजाना डर उतर आता। बच्चे जब खेलते-खेलते नदी की ओर भागते तो बुज़ुर्ग अपनी डाँट और चेतावनी से उन्हें रोकते—“आज घर जल्दी लौट आओ, अमावस्या की रात है, मसान घाट से दूर रहना।” उनके स्वर में सिर्फ सख्ती नहीं होती, बल्कि एक गहरी चिंता और डर झलकता था, मानो वे खुद भी उन छायाओं से डरे हों जो रात ढलते ही गाँव के किनारे बसे…
-
ৰজনী কাশ্যপ ১ গ্ৰীষ্মৰ ছুটিৰ দিনবোৰ সদায়ে যেন সপোনৰ দৰে আহি পৰে—স্কুলৰ পাঠ্যপুথিৰ গাদবোৰৰ মাজৰ পৰা এন্ধাৰ মেঘ আঁতৰাই আহি নাতি-নাতিনীয়ে পোৱা মুক্তিৰ নিশ্বাস যেন। এইবাৰো তেনে সময়তে ৰিয়া আৰু অনিৰ্বাণে দেউতাকৰ ঘৰলৈ আহিবলৈ মনস্থিৰ কৰিছিল। নগৰৰ সঁচাকৈকেইটা ধুমুহাই নিদি থকা দিন আৰু কংক্ৰিটৰ আকাশচুম্বীৰ ভিৰৰ পৰা আঁতৰি অহা এই ভ্ৰমণত তেওঁলোকে পোৱা পৰিৱেশ যেন স্বৰ্গৰ পৰা নামি অহা। দেউতাকৰ ঘৰখন গাঁওখনৰ একেবাৰে সলনি কোণত, নদীটোৰ কাষত, য’ত হাওঁৱাতো আলাদা গন্ধ লৈ আহে—গছৰ পাত, মাটিৰ সোঁতা আৰু পুৰণি সময়ৰ নিশ্বাস। ঘৰখন কাঠ আৰু ইটাৰে গাঁথি তোলা, ৰঙা টালি-ঢাকনি থকা দোচাল ঘৰ। কাষত এক বৃহৎ বটগছ, যিটো অদ্ভুত এক জটিলতাৰে ভৰপূৰ।…
-
ৰজনী কাশ্যপ ১ গ্ৰীষ্মৰ ছুটিৰ দিনবোৰ সদায়ে যেন সপোনৰ দৰে আহি পৰে—স্কুলৰ পাঠ্যপুথিৰ গাদবোৰৰ মাজৰ পৰা এন্ধাৰ মেঘ আঁতৰাই আহি নাতি-নাতিনীয়ে পোৱা মুক্তিৰ নিশ্বাস যেন। এইবাৰো তেনে সময়তে ৰিয়া আৰু অনিৰ্বাণে দেউতাকৰ ঘৰলৈ আহিবলৈ মনস্থিৰ কৰিছিল। নগৰৰ সঁচাকৈকেইটা ধুমুহাই নিদি থকা দিন আৰু কংক্ৰিটৰ আকাশচুম্বীৰ ভিৰৰ পৰা আঁতৰি অহা এই ভ্ৰমণত তেওঁলোকে পোৱা পৰিৱেশ যেন স্বৰ্গৰ পৰা নামি অহা। দেউতাকৰ ঘৰখন গাঁওখনৰ একেবাৰে সলনি কোণত, নদীটোৰ কাষত, য’ত হাওঁৱাতো আলাদা গন্ধ লৈ আহে—গছৰ পাত, মাটিৰ সোঁতা আৰু পুৰণি সময়ৰ নিশ্বাস। ঘৰখন কাঠ আৰু ইটাৰে গাঁথি তোলা, ৰঙা টালি-ঢাকনি থকা দোচাল ঘৰ। কাষত এক বৃহৎ বটগছ, যিটো অদ্ভুত এক জটিলতাৰে ভৰপূৰ।…
-
सिद्धार्थ महाजन १ मुंबई की उस रात की हवा में बारिश की गंध कुछ अलग थी—एक ऐसी नमी जो सिर्फ मौसम की नहीं, बल्कि आने वाले तूफ़ान का संकेत दे रही थी। शाम से ही लगातार बरसते पानी ने मरीन ड्राइव की चमकदार सड़क को आईने जैसी चिकनी सतह में बदल दिया था। अरब सागर की लहरें ऊँचाई तक उछलकर पत्थरों से टकरा रही थीं, मानो शहर के हर रहस्य को धो डालना चाहती हों। लेकिन उस रात जो होने वाला था, उसे कोई भी बारिश नहीं मिटा सकती थी। रात के ठीक ग्यारह बजकर पैंतालीस मिनट पर एक काले…