ரம்யா சுந்தரேசன் 1 சென்னை கோடைக்காலத்தின் வெப்பம் நகரத்தை உருக்கிற மாதிரியே இருந்தது. தெருக்களில் சாலைகள் பதட்டமாக இருந்தன, பேருந்துகள் கூட தக்கபடி ஓடாத நிலை. அந்நிலையிலும், லலிதா என்ற புகைப்படக்கலைஞர், தனது பழைய கேமராவை தூக்கிக்கொண்டு புதுப்பட்ட வேலைக்கு முதல் நாளாக கிளம்பினாள். அவள் செல்வது புரசாவிலுள்ள ஒரு சிறிய ஆடிடிங்க் ஸ்டூடியோ. வலைத்தளங்களுக்காக கலைப்படங்கள் எடுப்பது, குறும்படங்களுக்கு ஸ்டில்கள் ஷூட் செய்வது போன்ற வேலைகள் தான் அவளுக்கானவை. பஸ்ஸில் ஏறியவுடன், அவளுடைய பார்வை வழக்கம் போல் இடது பக்க சீட்டில் உட்கார்ந்திருந்த ஒரே ஒரே முகத்தை தேடியது. கடந்த மூன்று நாட்களாகவே அவளுடைய கவனத்தில் வந்திருந்த அந்த முகம், தினமும் அதே நேரத்தில், அதே பஸ்ஸில் ஏறுவது வழக்கம். அவனது பெயரைக் கூட தெரியாமல் இருந்தாலும், அவனது பார்வையிலிருந்த மென்மை, சிரிப்பில் இருந்த இசை, ஏதோ ஒரு இடத்தில் அவளை இழுத்தது. அவனது நாமம் ஆரவ் என்று பின்னர்…

பவானி வெங்கடேஷ் மழைக்கால இரவில், வானம் முழுக்க கரிந்த மேகங்கள் சூழ்ந்திருந்தன. வையாபுரம் என்ற சிறிய கிராமத்தின் எல்லைக்குச் சற்று அப்பால் இருந்த ஒரு பழங்கால வனத்தை வட்டார மக்கள் “மாயக்காடு” என்று அழைத்தனர். அந்தக் காட்டுக்குள் யாரும் நுழையத் துணியவில்லை. பழைய காலத்தில் அங்கு நுழைந்தவர்கள் யாரும் திரும்பவில்லை என்ற வதந்திகள் பரவி இருந்ததால், வனத்தைப் பற்றிய மர்மம் தலைமுறை தலைமுறையாக பசுமையாகவே இருந்தது. வையாபுரத்தில் வாழ்ந்தவன் சின்னதுரை. அவனது வயது பதினாறு. உயரமாக, பருமனாக, கண்களில் எப்போதும் கேள்விகள் நிறைந்தவனாக இருந்தான். அவன் தாத்தா முனியசாமி, எப்போதும் ஒரு கதையைக் கூறுவார் – “மாயக்காட்டிலே ஒரு அரைகுறையான ஆலமரம் உண்டு. அந்த மரத்தின் கீழ் தூங்கும் ஒரு மூதாட்டி இருக்கிறாள். அவளைக் கண்டவுடன், உனக்கு தேவையான ஒன்று கேள். ஆனால், பதில் கேட்கும் முன் அவள் கண்களைத் திறக்கக் கூடாது.” இந்தக் கதை சின்னதுரைக்குள் கனமாக பதிந்திருந்தது. ஏனெனில்…